Dimitra Kyrillou
Geçen ay 6 Nisan Çarşamba günü Yunanistan , son yılların en etkili 24 saatlik grevlerinden birinde kapatıldı . Kemer sıkma yanlısı hükümetleri deviren ikinci muhtıraya karşı tekrarlanan grevlerden on yıl sonra, tarih tekerrür ediyor gibi görünüyor. Syriza hükümetinin başarısızlıkları, 2019’da sert çekirdekli neoliberal, demokratik olmayan Yeni Demokrasi hükümetiyle sonuçlansa da , militan direniş ruhu sönmemiş gibi görünüyor .
Grev büyük ve görünür bir başarıydı. Toplu taşıma, limanlar, vapur bağlantıları kapatıldı . Yemek işletmeleri, bankalar ve daha onlarca tesis gibi birçok işyeri kapatıldı. Hastanelerde sağlık çalışanlarının grevi nedeniyle ameliyatlar ertelendi ; düzinelerce okul ve kamu hizmetlerinin büyük çoğunluğu kapatıldı.
Grev mitingleri ülkenin her şehrinde etkileyiciydi: Kuzeyden güneye, büyük kasabalarda, adalarda ve taşra kasabalarında. Atina’daki miting, toplu taşımadaki kesintilere rağmen son birkaç yılın en büyüğüydü. Tüm şehir merkezi, Omonia’dan Syntagma meydanına kadar sokakları sular altında bırakan büyük bir grev tezahürüydü. Yüzlerce sendika pankartlarıyla katılarak, işçi sınıfının hükümet ve işverenlerin planlarını topluca altüst edebilecek bir güç olmaya devam ettiği mesajını verdi. Göçmenler ve mülteciler , Frontex’in korkunç uygulamalarını ve kamplardaki korkunç koşulları protesto etmek ve aynı zamanda sendikalarla dayanışma göstermek için oradaydılar .
Bu başarı gökten inmedi. Bu, son zamanlarda sağlık ve eğitim gibi büyük sektörlerde, ayrıca Kavala Gübreleri ve petrol rafinerileri gibi militan sanayi birliklerinde, LARCO’nun metal sanayisinde, kapatmalara ve özelleştirmelere karşı mücadele eden “küçük”, ayrı mücadelelerin doruk noktasıydı. COSCO liman işçileri, e-gıda kurye işçilerinin sendikalaşma başarısı, vb. Yunan TUC’un ( faaliyetsizliğiyle ün salmış GSEE ) sendika liderlerini ve dünyanın en militan ADEDY’sini zorlayan aşağıdan gelen bu hareketti . kamu sektörü 6 Nisan’da grev çağrısı yapacak. Tabandaki işçiler ve sol, şansı değerlendirdi ve başarılı olmak için örgütlendi.
İş istiyoruz, ücret artışı bomba değil
Grev mitingleri hem hükümet hem de savaş karşıtıydı. Savaşa karşı sloganlar ve sağcı yoksulluk ve savaş tacirliği hükümetinin görevden alınması çağrıları baskındı . İşçiler, yoksulluğa, kapanmalara ve özelleştirmeye karşı , iş ve ücret artışları için kendi taleplerini öne sürerek greve gittiler ve gösteri yaptılar .
Selanik’te limanın NATO askeri teçhizatının nakli için kullanılmasına karşı olduklarını ifade etmeye çalışan protestoculara kimyasallarla göz yaşartıcı gaz uygulandı ve 11’i tutuklandı. Perşembe akşamı serbest bırakılmalarını talep etmek için bir protesto çağrısı yapıldı.
Genel grevin başarısından sonra, savaşmak için daha fazla güven ve iyimserlik var . Yeni Demokrasi’nin korkunç siyaseti pek çok makalede ( bu web sayfasında da) ele alındı, ancak bu sefer Miçotakis’in cilalı “başarı hikayesi” imajı soluyor gibi görünüyor. Ve kitle iletişim araçları üzerindeki kontrolüne rağmen, hükümet sandıklarda da düşüyor.
Yeni Demokrasi’nin yıkıcı politikaları
Genel grev, resmi olarak , işçi sınıfının çoğunluğunun yaşam standartlarını mahveden sarsıcı enflasyona bir yanıt olarak geldi . Miçotakis hükümeti patronlara yaltaklandı , bu nedenle sendika bürokrasisi ile müzakere ederken asgari ücrette %3’ten fazla artışları reddetme konusunda kendinizi yetkilendirilmiş hissediyorsunuz , çünkü işveren sendikasına göre bu sözde “bir krize neden olabilir”. enflasyon sarmalı ve üretkenliğe bir darbe”!
Şubat ayında Yunanistan’da resmi enflasyon %7.2 ile 27 yılın en yüksek seviyesiydi ve tahminler Mart ayında %8’e ulaşacağını gösteriyor. Bu rakamlar resmin tamamını vermiyor: Ne kadar fakirseniz, enflasyon o kadar yüksek. Nüfusun en yoksul %20’si aylık bütçelerinin %54’ünü gıdaya harcarken, en zengin %20’nin oranı sadece %13.4’tür.
Aynı zamanda bakanlık yetkilileri bütçenin “büyüme” tahminlerini aşağı , faiz dışı açıkları ise yukarı yönlü revize ediyor . Yani “stagflasyon” kabusunun burada olduğunu kabul ediyorlar.
Bu ihtimale karşı hükümet, piyasa lobisini kucaklamaya ve yasayı halkın sırtına geçirmeye devam ediyor. İnsanlar, enerji “sağlayıcıları”nın vurguncularından şikayet ediyor ve Miçotakis, onların “fazla kârlarına” bir denetim getireceğini iddia ediyor. Bu bir alay konusu. Hükümet , Elektrik Şirketini (DEH) özelleştirerek, tüketicilerin sırtından özel “yatırımcılar” spekülasyonlarını ateşledi, gaz ve elektrik fiyatları fırladı .
Hükümet ve arkadaşları o kadar kibirli hale geldiler ki, planlarını alaycı bir şekilde halkın yüzüne tükürerek itiraf ediyorlar . Birkaç hafta önce, sağcı bir televizyoncu programı sırasında “Ayda 500 Euro kazananların, zaten bir araba sahibi olamayacakları için yakıt fiyatı konusunda endişelenmelerine gerek yok!” dedi. Bu tür ifadeler, yönetici sınıfın ve hükümetinin sıradan insanlar hakkında ne düşündüğünü tam olarak yansıtıyor.
Yunanistan’ın elindeki tek rekor bu değil . Ülke , nüfusuna göre COVID-19 nedeniyle en yüksek ölüm oranına sahip ülkedir . Yunanistan tüm eski AB üyelerini geride bırakarak Belçika ve İtalya’yı geride bıraktı. Bu duygu , protestocuların sağlık hizmetlerindeki kesintileri patronlara verilen tavizler ve silah harcamaları ile ilişkilendirdiği grev sırasında ortaya çıktı .
Savaş çığırtkanlığı politikası
İşçi sınıfı çoğunluğunun geliri yüksek fiyatlar tarafından kırılırken, Miçotakis hükümeti daha fazla silah satın alıyor. En son NATO rakamlarına göre, Yunanistan askeri harcamalarda GSYİH’nın yüzdesi olarak ilk sırada yer alıyor. NATO’nun her üye ülkenin GSYİH’sinin yüzde iki’lik bir hedefi var, ancak Yunanistan iki kat daha fazla harcıyor ve 2021’de yüzde dörde ulaşıyor, 2014’te bu rakam yüzde ikinin biraz üzerindeydi.
Savunma Bakanlığı’nın yeni “tapu”, halihazırda satın alınan 18’e ek olarak, bir tane daha satın alma opsiyonlu üç Belharra fırkateyninin ve altı ek Rafale savaş uçağının satın alınmasıdır. Fırkateynlerin maliyeti 3.049 milyar avro (4.07 ile dördüncü). Ek Rafales için toplam maliyet 1.049 milyar Euro’dur.
Yunan devleti, Rusya ile devam eden savaşta Ukrayna’nın hevesli bir destekçisidir – işgalin kurbanlarına duyduğu empatiden değil, jeopolitik çıkarlardan dolayı. Yunanistan , komşu rakibi Türkiye ile rekabet halinde NATO’nun emperyalist hiyerarşisinin üst kademelerinde yer alıyor . Büyük enerji projelerine karşı düşmanlık ( savaşın ardından Avrupa Birliği ülkelerini besleyen gaz hatları gibi ) , işgalci olmakla suçlayan her türlü NATO yanlısı ve sağcı ideologun arkasındaki gerçek güdüdür. Ukrayna.
İkincisinin çabalarına rağmen, son haftalarda Rusya’nın geri çekilmesini talep eden çeşitli büyük ölçekli tezahürler oldu . Ancak aynı zamanda NATO’nun genişlemesine ve Yunanistan’ın savaşa askeri müdahalesine ve silah harcamalarına da karşı çıkıyorlar .
Bu rapor yazılırken, Ukrayna cumhurbaşkanının konuşmasına ev sahipliği yapan Yunan parlamentosu içinde mide bulandırıcı bir provokasyon daha yaşandı. Zelenskyy, konuşmasını faşist tabur Azov’un bir üyesiyle paylaşarak hem kamuoyunda hem de Yunan hükümeti içinde bir öfke dalgasına yol açtı.
Bu gaf , Zelenskyy ve haydutunun konuşmalarında ne söylediği önemli değil (zaten kimse onları duymakla ilgilenmiyordu) Miçotakis için bir felakete dönüşüyor. Yunan halkı için asıl önemli olan , hükümetin kitlesel bir mücadeleyle Yunan neo – Nazilerini hapse atmayı başarmasından bir yıl sonra , hükümetin Nazizmi normalleştirmesidir. Bu tür politikalara tolerans gösterilmemelidir. Umutlarımız, sınıf direnişi ve siyasi ilerlemelerde olduğu gibi , bu öfke ve militanlık duygularına bağlıdır . Bunlar , bu hükümetin mezar kazıcısı olabilir ve hizmet ettiği kapitalist çıkarlara bir darbe indirebilir.
Yorumlar kapalı.