Parti’nin sahibi yoktur. İşçi sınıfına aittir ve onu nasıl yeniden inşa edeceğini bilecektir.
José Duarte, Brezilya Komünist Partisi’nin tarihi lideri
Bugün, 25 Mart 2022, ülkemizin tarihindeki en kahramanca olaylardan birinin 100 yılıdır. Uluslararası proletaryanın bilimsel ideolojisinin rehberliğinde, en derin kitlelere karşı devrimci ruh ve sevgi ile donanmış olan Brezilya Komünist Partisi, P.C.B. – başlangıçta Komünist Parti – Komünist Enternasyonal’in Brezilya Şubesi (PC-SBIC) olarak adlandırılmıştır – aynı tarihte, 1922’de, anarkosendikalist mezunlardan mezun olan komünistler tarafından kurulmuştur. Bolşeviklerin önderlik ettiği Rusya’daki Ekim Büyük Sosyalist Devrimi’nin rüzgarlarından büyük ölçüde etkilenen Parti, proletaryanın ve Brezilya halkının haklı ve değişmez yolu için mücadelelerinin tarihsel önderi olarak kendini şekillendirmeye başlar: insanın insan tarafından sömürülmesinin tam sonu, yani her zaman altın ve ışıldayan komünizm.
Brezilya’da ve dünyada sınıf mücadelesinin ortasında kurulmuş ve biçimlendirilmiş olan P.C.B., tarihi boyunca iç sapmalar ve gizli gerilemeler göstermesine rağmen, çeşitli düzeylerdeki savaşların ön saflarında yer alan ileri bir müfreze olarak temsil edildi ve sert davrandı. Kitlelerin şanlı devrimci amacına hizmet etmek için kuruldu, çünkü anlayışı büyük Lenin’in III. Komünist Enternasyonali’nin müzakerelerinden kaynaklanmaktadır. Büyük burjuvazinin ve latifúndio’nun sömürülmesi karşısında, kendisini uluslararası proletaryanın kesin programına –yani halk silahlı mücadelesine– sokarak, halkımızın eski ezici iktidarına karşı şiddetli savaş çılgınlıkları oluşturan Parti’ydi: Ulusal Kurtuluş İttifakı ve 1935 Silahlı Halk Ayaklanması yönünde (bugüne kadar “Intentona Comunista”nın korkakça tepkisinden yararlanılmıştır) ve Porecata’daki köylülük toprağı uğruna mücadelelerde (PR) dönüştürülen şey, Formoso ve Trombas (GO), bugüne kadar yeni bir Brezilya’nın sınıf mücadelesinde, kesintisiz Yeni Demokrasi’den sosyalizme ve komünizme kadar şiddetli emek sancılarının gelişimini işaret ediyor.
Tarihin ilerleyişi hakkında bekleneceği gibi, devrimci bir Parti’nin yörüngesi, ateşte ve sömürücü ve sömürülen sınıflar arasındaki mücadelenin sertliğinde şekillenir. Bu nedenle, gericiliğin organize ettiği birkaç darbe ve çerçeve yoktu, ne birkaç yenilgi vardı, ne de yoldaşlarımızın onurlu kanı döküldü. Partiye yönelik bu tehdit ve saldırıların çoğu, esas olarak devrimci çizgi ile sağ kanat arasındaki mücadelede, SSCB, Çin, ABD ve diğerleri gibi dünyanın dört bir yanındaki çeşitli Komünist Partiler için ortak olan deneyimin içinden de geldi: bunların hepsi, revizyonizmi ve oportünizmi Dünya Proleter Devrimi’nin başlıca düşmanları olarak kanıtladılar, çünkü karşı-devrimi teşvik etmek için kendilerini Marksizm olarak gizliyorlar; bunlar, Başkan Mao’nun bize öğrettiği gibi, kapitalist yolun, yani burjuva diktatörlüğünün yolunun ifadeleridir.
Esas olarak Amerikan Kontu Browder, İtalyan Togliatti, Fransız Thorez ve SSCB’nin anti-komünist Nikita Kruşçev’inin dogmatik sapmalarından oluşan modern revizyonizm, Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin 20. Revizyonist Kongresi’ndeki “Gizli Konuşması”nı kullanarak, “Pasifik Üçlüsü” ve “İki Bütün”de modern revizyonizmi sistematize ederek, ülkedeki büyük Stalin ve sosyalizme uzlaşma lehine saldırarak devrimci yolu inkar etti. Sınıf. Genel Sekreter Luís Carlos Prestes önderliğindeki P.C.B.’nin Kruşçev’in revizyonizmini ideolojik olarak kabul eden ve bürokratizmin en aşağılık eylemleriyle desteklenen sağcı çizgisi, Marksizm-Leninizmin devrimci savunucuları ile Brezilyalı revizyonistler arasındaki ilk büyük bölünmeyi yaratmaktadır. Yıllardır yoğunlaşan yoğun bir iki çizgili mücadelenin ortasında anıtsal 100 Şartı ile doruğa ulaşan bu olayda, 1962’de Brezilya Komünist Partisi’nin Pedro Pomar, Maurício Grabois ve Angelo Arroyo gibi yoldaşların yönetimi altında, prestijli oda hizmetçisi tarafından ölü doğan “Brezilya Komünist Partisi”nin demokratik olmayan oluşumunun aksine, PCdoB kısaltmasını kullanan yeniden kurulması söz konusudur.
1960’larda, o zamandan beri dünya çapında Marksizm ile revizyonizm arasında meydana gelen iki çizgili mücadelenin ortasında, PCdoB, uluslararası proletaryanın devrimci ideolojisini en yüksek aşamasında taşıyan, Başkan Mao Zedung’un öğretilerini pratiğine dahil eden kişiydi – Maoizmin Peru Komünist Partisi tarafından sentezlenmesinden önce, Mao Zedung Düşüncesi zamanında. Devrimci çizginin izlenmesi ve proletaryanın P.C.B. tarafından nihai programını tanımlayan burjuva ve proleter çizgi arasındaki mücadele, Brezilya tarihindeki en ileri devrimci eylemlerden biri olan ve yenilgisine rağmen, bugüne kadar ülkemizin komünistlerine katkılar ve değerli bilançolar üreten şanlı Araguaia Gerillası’nda yeniden kurulan Parti’nin yönünde doruğa ulaştı. Gericiliğin baskıcı toniğinin ardından, o dönemde yaşanan kayıpların birçoğu oldu: Araguaia’da şehit düşen savaşçılara ve 1976’da Parti’nin ana liderlerinin öldürüldüğü ve işkence gördüğü Massacre da Lapa olarak bilinen olaya ek olarak, bu kez hain John Amazon tarafından yönlendirilen revizyonist eğilimler tekrar çoğaldı ve örgütü ele geçirdi. onu, uzun süreli Halk Savaşı’nın ve Maoizm’in devrimci yolunu inkar etmeye ve 1970’lerin sonlarından itibaren en derin oportünizme ve parlamenter kretinizme bağlı kalmaya yöneltti.
Bugün, artık tamamen yeniden kurulmuş bir Proletarya Partisi’ni, Marksist-Leninist-Maoist bir Parti’yi, militarize olmuş, iktidarın fethine kadar Uzun Süreli Halk Savaşı’na hazır, Brezilya ve dünya komünistlerine tekabül ettiği gibi, halka yürekten hizmet etmiş olarak görmüyoruz. Yine de bu mirası sahiplenenler var. Bu 25 Mart 2022’de, eski Brezilya Komünist Partisi’nin mirasını ve kökenini çevreleyen akbabaları görebiliriz, her biri bunun meşru ve tek devamı olduğunu iddia ediyor; proletaryanın meşru partisi olduğunu bile iddia etmeyip yanlış bir şekilde ideolojilerini iddia edenler bile vardır: PCBrasileiro, Araguaia’da savaşan Devrimci Parti’nin gasp edilmiş PCdoB’unun şu anki kısaltması, PCR/UP, PCML, PSTU, PCO, PSOL, PSB ve kitlelerin diğer birçok yalancı ve düşmanı, “komünist”, “devrimci” vb. kitlelerin yolunu saptırmak, onları doğru güçlerinden uzak tutmak için firulalarla konuşanlar. Bu hainlerden hiçbir şey bekleyemeyiz! Eğer egemen sınıflar ezilmiş sınıflara en acımasız ve en sofistike sömürüyü yüklerlerse, oportünistler bu şehitliği sürdürürler – gerçek Brezilya Komünist Partisi’nin adını, mirasını, kökenini ve/veya ideolojisini kullanarak! – kürsülerinde en cazip reformist yalanı sunmak, eski iktidar altında seçimlere katılmak için tek başına yaygara kopararak onunla en kaba kabukları yapmak. Rüya!
Lenin, Rusya’da meydana gelen devrimci sürecin ortasında, bize, “yalnızca haydutlar ve yardakçılar, proletaryanın, burjuvazinin boyunduruğu altında, ücretli köleliğin boyunduruğu altında toplanan oylarda çoğunluğu kazanması gerektiğine ve ancak o zaman iktidarı ele geçirmesi gerektiğine inanabilirler. Bu, aptallığın ya da ikiyüzlülüğün zirvesidir, yani sınıf mücadelesinin ve devrimin yerine, eski rejim altında, eski iktidar altında oy kullanmaktır.” Bu, dünyanın dört bir yanındaki komünistlere tekabül eden şeydir, kitleler tarafından yapılan tarihte aktarılan şeydir. Onların özlemleri, kurtuluş ve gerçek örgütlenme çağrısı yapıyor, insanın insan tarafından sömürülmesinin sona ermesini gerektiriyor, bugünün yarı-sömürge Brezilya devletinde emperyalizme hizmet eden büyük burjuvazinin ve yarıfeodal latifunium’un aynı diktatörlüğünün daha fazlasını değil.
Bu nedenle, burada, Komünist Parti’yi, proleter öncüyü, Devrim’in yönünü ve Brezilya’da gelecekteki Halk Savaşı’nı yeniden kurma acil ihtiyacı konusundaki çizgimizi açıkça ortaya koymak ve açıkça belirlemek için geldik. Yaklaşık 20 yıldır, Kızıl Fraksiyonu’nun önderlik ettiği Brezilya Komünist Partisi, yeraltında, gerçek P.C.B.’nin, kitlelerle büyüyen ve derin bir bağ içinde, militarize bir Komünist Parti, Marksist-Leninist-Maoist olarak yeniden yapılandırılmasını geliştirmektedir. Tüm bu süreç, daha kıvrımlı ve zor, Parti’nin içinde ve dışında iki çizgiden oluşan inatçı bir mücadelenin ortasında yürütülmüştür. Brezilya komünist hareketinin en ileri cephesi ve rubrası olan Kızıl Fraksiyon’un yoldaşlarına tüm destek!
Gerçek P.C.B.’nin mirasını ve kökenini kutlamak, kurtarmak ve savunmak ne değerlilik, ne de kibirle ilgilidir. Yeni bir toplum inşa etmek için, emperyalizmin ve burjuva-feodal rejimlerin ölümcül ölümünün ortasında çürümüş olan eski araçları kullanamayacağı açıktır. Bu nedenle, şanlı P.C.B. tarafından başlatılan ve bu nedenle, tohumları toprağımıza çoktan ekilmiş olan, proletaryanın, halkın ve Brezilya komünistlerinin kanı ve kahramanlığıyla böylesine altın ve parlak komünizme doğru sulanan Yeni Tip Partisi gereklidir.
VIVA O PARTIDO COMUNISTA DO BRASIL (P.C.B.) Ve SİZİN YÜZÜNCÜ YILINIZ!
ÜLKEMIZDE KOMÜNİST PARTİ’Nİ DESTEKLEYİN VE YENİDEN İNŞA EDİN! YAŞASIN KIRMIZI FRAKSIYON!
YAŞASIN MARKSIZM-LENINIZM-MAOIZM, ESAS OLARAK MAOIZM VE GONZALO DÜŞÜNCESININ EVRENSEL KATKILARI!
KAHROLSUN SAHTE KOMÜNIST PARTILER!
REVIZYONİZM VE OPORTÜNİZMİN ALTINDA!
Kaynak:https://bandeiravermelhabr.wordpress.com
Yorumlar kapalı.