Yeni strateji, Amerika’nın Güneydoğu Asya’daki sözde insani niyetleri ve “bölgesel demokrasilerin gelişmesine izin veren” güvenliği sağlamadaki rolü hakkında tanıdık klişeleri tekrarlayarak başlarken, ritüel olarak Çin saldırganlığını “tüm dünyayı saran” kınayarak başlıyor.
Rapora göre,
… Avustralya’nın ekonomik baskısından Hindistan ile fiili kontrol hatları boyunca çatışmaya, Tayvan üzerindeki artan baskıya ve Doğu ve Güney Çin Denizlerindeki komşuların zorbalığına kadar, bölgedeki müttefiklerimiz ve ortaklarımız Çin Halk Cumhuriyeti’nin (ÇHC) zararlı davranışlarının maliyetinin çoğunu taşıyor. Bu süreçte ÇHC, seyrüsefer özgürlüğü de dahil olmak üzere insan hakları ve uluslararası hukukun yanı sıra Hint-Pasifik’e istikrar ve refah getiren diğer ilkeleri de baltalıyor.
Abd’nin önümüzdeki on yıldaki misyonu, raporda belirtildiği gibi, ÇHC’nin “Hint-Pasifik’e ve dünyaya fayda sağlayan kural ve normları dönüştürme” çabalarını stymie etmektir. Bu amaca ulaşmanın yolu a) bölgesel kalkınmanın lokomotifi olarak kabul edilen güçlü bir Hindistan’ı “pozitivist bir bölgesel vizyonun ortağı olarak desteklemek;” b) ABD, Hindistan, Japonya ve Avustralya arasındaki Çin karşıtı Dörtlü ittifakı güçlendirmektir- ki ABD nükleer enerjili denizaltılar teslim etmeyi vaat etti; c) Tayvan’ın meşru müdafaasına desteği artırmak ve d) Kuzey Kore’nin sözde provokasyonlarına yanıt vermek için Güney Kore ve Japonya ile koordinasyonu genişletirken Kuzey Kore’nin nükleerden arındırılması için baskı yapmak.
ABD ayrıca a) Burma’da demokrasiyi desteklemeyi planlıyor; b) Pasifik Adaları da dahil olmak üzere ABD büyükelçiliklerini genişletmek; c) denizcilik alanında kurallara dayalı bir yaklaşım uygulamak ve özgür bir basını teşvik etmek; d) Güney Kore, Filipinler, Tayland, Endonezya, Malezya, Moğolistan, Yeni Zelanda, Singapur ve Vietnam gibi müttefiklerle ilişkileri derinleştirmek ve e) Japonya ve Güney Kore’yi birbirleriyle ilişkilerini güçlendirmeye teşvik etmek.
Pasifik Caydırıcılık Girişimi
Biden yönetiminin stratejisinin merkezinde, ABD’nin Hint-Pasifik’teki “askeri tatbikat ve operasyonlarının kapsamını artıracağına”, daha fazla deniz kapasitesi inşa edeceğine, “daha gelişmiş savaş yetenekleri konuşlandıracağına”, siber savaş, yapay zeka ve bölgesel deniz altı yeteneklerini destekleyeceğine ve Pasifik Caydırıcılık Girişimi’ni (PDI) finanse etmek için Kongre ile birlikte çalışacağına dair bir yemin yer alıyor.
MQ-9 Sea Guardian’a ait bir insansız hava aracı, Pasifik Okyanusu’ndaki bir tatbikat sırasında ABD Donanması’nın littoral savaş gemisi Coronado üzerinde uçuyor.
Senatörler Jack Reed (D-RI) ve James Inhofe’a (R-OK) göre, Aralık ayında Başkan Biden tarafından imzalanan Ulusal Savunma Yetkilendirme Yasası (NDAA), AMACı ABD askeri güçlerinin Hint-Pasifik’te rekabet etmek, savaşmak ve kazanmak için ihtiyaç duydukları her şeye sahip olmalarını sağlamak olan PDI için 7,1 milyar dolar sağladı.[1], Kongre’de PDI’yi ilk terfi ettiran Senato Silahlı Hizmetler Komitesi’nin en üst düzey üyeleri.
İhtiyaçları olan her şey guam’da deniz operasyonlarına yardımcı olacak yeni bir Aegis füze tesisini içeriyor. PDI ayrıca, daha önce Orta Menzilli Nükleer Kuvvetler (INF) Anlaşması tarafından yasaklanan taarruz füzelerinin Japonya, Tayvan ve Filipinler’i içeren yoğun nüfuslu adalar dizisi boyunca konuşlandırılacağını da çağırıyor..
Buna ek olarak, PDI şunları amaçlamaktadır: a) Guam’daki Aegis füze sistemine ve Palau adasındaki başka bir sisteme bağlı uzay tabanlı radarlar geliştirmek ve fırlatmak, b) “gizli istihbarat gözetimi” kapasiteleri geliştirmek ve c) Pasifik’teki Müttefiklerle eğitim menzillerini ve ortak tatbikatları geliştirmek.
ABD’nin şu anda Batı Pasifik’te konuşlandırdığı füze savunma varlıkları.
Merkezi İstihbarat Teşkilatı’nın (CIA) son yıllarda Pasifik’te su üstü gözetleme görevleri yürütmek için yükleniciye ait ve işletilen uçaklar çalıştırdığını ve bunun PDI’nın daha da genişlemesini sağlayacağını bildirdi.
Reductio reklam Absürtlük
Beyaz Saray’ın Hint-Pasifik Stratejisi’nin saçmalığı, ABD’nin Çin’i orduya en az üç kat daha fazla harcaması gerçeğinde açıkça görülmektedir..
Çin, 2017’de Cibuti’de abd’nin büyük bir askeri tesisine yanıt olarak satın aldığı ve Vietnam’ı işgal ettiği 1979’dan bu yana başka bir ülkeyi işgal etmeyen tek bir uluslararası askeri üssü olduğunda küresel ölçekte saldırgan olarak kabul edilir.
ABD’nin 23’ü sadece Japonya’da olmak üzere en az 750 denizaşırı askeri üssü var ve 1979’dan bu yana en az bir düzine ülkeyi işgal etti ve bu süre içinde sayısız sivili öldürdü.
Güneydoğu Asya’da ABD, Kore ve Vietnam’da Soğuk Savaş sırasında milyonlarca sivilin ölümüne neden olan saldırgan savaşlar yürüttü ve Laos, Filipinler, Kamboçya ve Endonezya’da çok daha fazlasını öldüren gizli kirli savaşlar yaptı.
Çin’in Güney Çin Denizlerindeki “zorbalık davranışının” kınanması, Çin’in ABD-Japonya Karşılıklı İşbirliği Antlaşması uyarında savunma hakkını iddia ettiği Spratley ve Paracel ve Diaoyu Adaları’nı (Senkakus’dan Japonlara) geri alma çabalarının meşru olduğu gerçeğini göz ardı ediyor.
Adalar, Japonya’nın 1895 Çin-Japon Savaşı’ndaki zaferinin ganimeti olarak Çin’den çalındı.[2] Japonya, potansiyel olarak petrol ve gaz içeren adaların kaynaklarını ortaklaşa geliştirmek için 1990 ve 2006’da iki Çin teklifinden daha da geri çekti.[3]
Raporda Çin, ABD’nin Çin’e yaptığı tarifeleri uyguladığı için Avustralya’ya yöneltilen ekonomik baskıdan sorumlu tutuluyor. Çin’in Avustralya’ya karşı şikayetleri çok gerçekti: Çin’in Sincan, Hong Kong ve Tayvan’daki içişlerine müdahale ve uluslararası forumda Çin’e karşı bir haçlı seferine öncülük etmesi.
Çin, 1915’te Tibet ile Çin’in reddettiği bir anlaşmayı imzaladıktan sonra İngiliz sömürge yetkilisi Henry McMahon tarafından hazırlanan iki ülke arasındaki sınırı tanımasa da, Hindistan ile sınır çatışmalarından da sorumlu tutuluyor.
New York Times, Başbakan Narendra Modi’nin Müslümanlara yönelik Hindu şiddetini kışkırtması ve yönetimi altındaki insan haklarının erozyona uğraması hakkında haber yaptığında, Hindistan raporda Çin’e kıyasla ABD ve ilerici ulus için büyük bir ortak olarak sunuluyor..
Hindistan’ın insan hakları ihlallerine sessiz kalması –işgal altındaki Keşmir’deki Müslümanlara yönelik kötü muamelesine kadar uzanan- ve Çin’in Sincan’daki Müslümanlara yönelik suistimallerini küçümsemesi, Hint-Pasifik’teki ABD dış politikasının arkasındaki her türlü ahlaki zorunluluğu baltalayan açık bir çifte standarda işaret ediyor.
ABD Çin Politikasının Trajedisi
ABD politikasının en büyük trajedisi, Çin’in ABD’ye hiçbir zaman düşmanca hareket etmemiş olmasıdır.
2015’te Başbakan Xi Jinping, hem ABD hem de Çin’in birbirlerinin çıkarlarını barındırdığı ve ulus devletler olarak kendi çıkarlarıyla birlikte ortak kalkınmayı takip ettiği bir win-wing stratejisi önerdi.
Daha sonra ABD Başkan Yardımcısı Joe Biden ve Çin Devlet Başkanı Xi Jinping, 17 Şubat 2012’de Los Angeles dışındaki Southgate’teki Uluslararası Çalışmalar Öğrenme Okulu’nda öğrenciler tarafından kendilerine verilen bir mesajın yer aldığı gömlekleri sergiliyorlar.
Richard Nixon’ın 1972’de Çin’e yaptığı tarihi ziyarette tercüman olarak görev yapan diplomatik kolorduda otuz yıllık bir gazi olan Charles Freeman Jr, birkaç yıl önce bana ABD’nin ilk olarak Barack Obama tarafından yürürlüğe konmuş bir askeri yığınak politikasının veya Asia Pivot politikasının “ekonomik bir soruna askeri bir yanıt sağladığı” için yanlış yönlendirildiğini söyledi.
Halk Kurtuluş Ordusu (PLA) daha çok iç güvenliğe, Çin anavatanının işgal geçmişi olan komşulara karşı savunmasına ve güçlü ABD deniz ve hava kuvvetlerine karşı koymak ve kıyı savunmasını sürekli haritalamak ve yoklamak üzerine odaklanmıştı.
“Çin’in ekonomik yükselişine daha iyi bir yanıt” diyen Freeman, “Çin’in refahını kendi refahımıza göre kullanmaya çalışmak ve “daha iyi tedarik zincirleri inşa etmek olurdu”, ki “kurumsal Amerika zaten yapmaya çalışıyordu” dedi.
Obama yönetimi ayrıca “Güney Çin denizlerindeki adalarla ilgili rakip iddiaları çözmek için çalışmış ve Çin ile birleşik bir temelde müzakere etmiş olabilir.” Bunun yerine, “Çinliler tarafından pek takdir edilen” “Çin tesislerine sahte saldırı çalışmaları” da dahil olmak üzere “kışkırtıcı önlemler” aldı ve Hawaii ve Guam kıyılarından gemi göndermeyi içeren Çin karşı önlemlerine yol açtı.[4]
Biden döneminde, ABD’nin provokasyonlarının boyutlarının, ÜÇÜNCÜ Dünya Savaşı’nın patlak verilerek ortaya çıkmasıyla birlikte artmış olması dışında çok az şey değişti.
İç siyasi ortam daha da Sinophobic hale geldi – medya Pekin Olimpiyatları’nı Çin’e ve sözde kötülüğüne karşı başka bir fırsat olarak kullandı.
Notlar
- Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, hem Inhofe hem de Reed, Inhofe’un durumunda petrol ve gazla birlikte havacılık ve savunma endüstrileri tarafından cömertçe finanse edildi. Reed, önde gelen insansız hava aracı üreticisi General Atomics’ten cömert finansal destek alarak güçlü bir insansız hava aracı şampiyonu olmuştur..
- Jeremy Kuzmarov, Obama’nın Bitmeyen Savaşları: Daimi Savaş Devletinin Dış Politikasını Cepheleme (Atlanta: Clarity Press, 2019), 200; Han Yi-Shaw, “Diaoyu/Senkaku Adaları’nın Ardındaki Uygunsuz Gerçek”, The New York Times,19 Eylül 2012, biyografisini https://kristof.blogs.nytimes.com/2012/09/19/the-inconvenient-truth-behind-the-diaoyusenkaku-islands/In, adaları Meiji hükümetinden kiralayan ilk Japon vatandaşı olan Koga Tatsushiro, Japonya’nın adaları ele geçirmesini “İmparatorluk güçlerimizin cesur askeri zaferine” bağladı.
- Ivy Lee ve Fang Ming, “Japonya’nın Diaoyu Adaları Üzerindeki Egemenlik İddialarını Yıkmak”, Asia Pacific Journal, 30 Aralık 2012, https://apjjf.org/2012/10/53/Ivy-Lee/3877/article.html
- Kuzmarov, Obama’nın Bitmeyen Savaşları, 201, 202.
Öne çıkan görüntü: Başkan Biden, Çin Devlet Başkanı Xi Jinping ile sanal bir zirvede.
Kaynak: axios.com, defensenews.com, pncguam.com, thedrive.com, chappatte.com, apjjf.org, iseas.edu.sg, CovertAction
Yorumlar kapalı.