Partideki Yanlış Fikirlerin Düzeltilmesi Üzerine

Mao Zedung

[Mao tarafından Komünist Parti’nin 9. Kongresi’nde sunulan Yanlış Fikirleri Düzeltmek, bugün mücadele eden yoldaşlar için canlı ve yararlı olmaya devam ediyor. Onun değeri ne askeri işlerde ne de bir partiyi taklit eden oluşumların işlerinde yatmaktadır. Öznel çalışmayı ve her türlü propagandayı ihmal eden sağ-oportünizm, küçük görevleri reddeden primadonnalar ve her şeye oy vermek ve hiçbir şeye karar vermek istemeyen küçük-burjuva ultra-demokrasisi, genel olarak solun deneyimleridir. İşte bu sorunların kökenlerinden bazıları ve bunları azaltmak veya yenmek için atılabilecek adımlar. Her zaman olduğu gibi, çalışma ve mücadele amacıyla aşağıdakiler sağlanmıştır.]

Dördüncü Kızıl Ordu’daki Komünist Parti örgütünde, Parti’nin doğru çizgisinin uygulanmasını büyük ölçüde engelleyen proleter olmayan çeşitli fikirler vardır. Bu düşünceler bütünüyle düzeltilmedikçe, Dördüncü Ordu, Çin’in büyük devrimci mücadelesinde kendisine verilen görevleri üstlenemez. Bu Parti örgütündeki bu tür yanlış düşüncelerin kaynağı, kuşkusuz, onun temel birimlerinin büyük ölçüde köylülerden ve küçük-burjuva kökenli diğer unsurlardan oluşmasında yatar; ancak Parti’nin önder organlarının bu yanlış fikirlere karşı uyumlu ve kararlı bir mücadele yürütememeleri ve üyeleri Parti’nin doğru çizgisinde eğitmemeleri de onların varlığının ve büyümesinin önemli bir nedenidir. Merkez Komitesi’nin Eylül mektubunun ruhuna uygun olarak, bu kongre, burada, Dördüncü Ordu’daki Parti örgütünde proleter olmayan çeşitli düşüncelerin tezahürlerine, kaynaklarına ve bunları düzeltme yöntemlerine işaret eder ve bütün yoldaşları bunları tamamen ortadan kaldırmaya çağırır.

Tamamen Askeri Bakış Açısı Üzerine

Tamamen askeri bakış açısı, Kızıl Ordu’daki bazı yoldaşlar arasında çok gelişmiştir. Kendini şu şekilde gösterir:

Bu yoldaşlar, askeri meseleleri ve siyaseti birbirlerinin zıttı olarak görüyorlar ve askeri meselelerin siyasi görevleri yerine getirmenin yalnızca bir yolu olduğunu kabul etmeyi reddediyorlar. Hatta bazıları, “Eğer askeri olarak iyiyseniz, doğal olarak siyasi olarak da iyisiniz; askeri olarak iyi değilseniz, siyasi olarak da iyi olamazsınız” – bu, bir adım daha ileri gitmek ve askeri meselelere siyaset üzerinde öncü bir konum kazandırmaktır.
Kızıl Ordunun görevinin, Beyaz Ordununki gibi, yalnızca savaşmak olduğunu düşünüyorlar. Çin Kızıl Ordusunun, devrimin siyasal görevlerini yerine getirmek için silahlı bir organ olduğunu anlamıyorlar. Özellikle şu anda, Kızıl Ordu kesinlikle savaşmakla yetinmemelidir; Düşmanın askeri gücünü yok etmek için savaşmanın yanı sıra, kitleler arasında propaganda yapmak, kitleleri örgütlemek, silahlandırmak, devrimci siyasal iktidarı kurmalarına yardımcı olmak ve Parti örgütleri kurmak gibi önemli görevleri de üstlenmelidir. Kızıl Ordu, yalnızca savaşmak için değil, kitleler arasında propaganda yapmak, onları örgütlemek, silahlandırmak ve devrimci siyasal iktidarı kurmalarına yardımcı olmak için savaşır. Bu hedefler olmadan, savaş anlamını yitirir ve Kızıl Ordu onun varoluş nedenini yitirir.
Bu nedenle, örgütsel olarak, bu yoldaşlar, Kızıl Ordu’nun siyasal çalışma yapan bölümlerini askeri çalışma yapanlara tabi kılmakta ve “Bırakın Ordu Karargahı dış meseleleri ele alsın” sloganını ileri sürmüşlerdir. Eğer gelişmesine izin verilirse, bu fikir kitlelerden uzaklaşma, hükümetin ordu tarafından kontrol edilmesi ve proleter önderlikten ayrılma tehlikesini içerecektir -bu, Guomindang ordusu gibi savaş ağalığı yolunu izlemek olacaktır.
Aynı zamanda, propaganda çalışmalarında propaganda ekiplerinin önemini göz ardı ederler. Kitle örgütlenmesi sorununda, ordudaki asker komitelerinin örgütlenmesini ve yerel işçi ve köylülerin örgütlenmesini ihmal ediyorlar. Sonuç olarak, hem propaganda hem de örgütsel çalışma terk edilir.
Bir savaş kazanıldığında kibirlenirler ve bir savaş kaybedildiğinde moralleri bozulur.
Bencil bölümcülük—yalnızca Dördüncü Ordu’yu düşünürler ve yerel kitleleri silahlandırmanın Kızıl Ordu’nun önemli bir görevi olduğunun farkında değillerdir. Bu, büyütülmüş bir biçimde klikizmdir.
Dördüncü Ordu’daki sınırlı çevrelerinin ötesini göremeyen birkaç yoldaş, başka hiçbir devrimci gücün var olmadığına inanıyor. Bu nedenle, gücü koruma ve eylemden kaçınma fikrine aşırı bağımlılıkları. Bu, oportünizmin bir kalıntısıdır.
Bazı yoldaşlar, öznel ve nesnel koşulları göz ardı ederek, devrimci ivme hastalığından muzdariptirler; kitleler arasında küçük ve ayrıntılı işler yapmak için zahmet etmeyecekler, ama yanılsamalarla dolu olarak, sadece büyük şeyler yapmak isteyeceklerdir. Bu darbeciliğin bir kalıntısıdır.

Tamamen askeri bakış açısının kaynakları şunlardır:

Düşük bir siyasi seviye. Bundan, orduda siyasal önderliğin rolünü tanıma ve Kızıl Ordu ile Beyaz Ordu’nun temelde farklı olduğunu kabul etmeme ortaya çıkar.
Paralı askerlerin zihniyeti. Geçmiş savaşlarda yakalanan birçok esir Kızıl Ordu’ya katıldı ve bu tür unsurlar belirgin bir şekilde paralı asker bakış açısını da beraberinde getiriyor, böylece alt rütbelerde tamamen askeri bakış açısı için bir temel sağlıyor.
Önceki iki nedenden üçüncüsü ortaya çıkar: askeri güce aşırı güven ve halk kitlelerinin gücüne güvensizlik.
Parti’nin askeri çalışmaya aktif olarak katılmaması ve tartışmaması, aynı zamanda, bazı yoldaşlar arasında salt askeri bakış açısının ortaya çıkmasının da bir nedenidir.

Düzeltme yöntemleri aşağıdaki gibidir:

Parti içinde siyasal düzeyi eğitim yoluyla yükseltin, salt askeri bakış açısının teorik köklerini yıkın ve Kızıl Ordu ile Beyaz Ordu arasındaki temel fark konusunda açık olun. Aynı zamanda, oportünizmin ve darbeciliğin kalıntılarını ortadan kaldırın ve Dördüncü Ordu’nun bencil bölümcülüğünü yıkın.
Subayların ve erkeklerin siyasi eğitimini ve özellikle eski mahkumların eğitimini yoğunlaştırın. Aynı zamanda, yerel yönetimlerin mümkün olduğunca Kızıl Ordu’ya katılma mücadelesinde deneyimli işçi ve köylüleri seçmelerine izin verin, böylece salt askeri bakış açısını örgütsel olarak zayıflatın, hatta ortadan kaldırın.
Yerel Parti örgütlerini, Kızıl Ordu’daki Parti örgütlerini ve Kızıl Ordu’nun subay ve erlerini etkilemek için, Kızıl Ordu’nun kendisini eleştirmeleri için kitle siyasal iktidar organlarını kışkırtın.
Parti, askeri çalışmalara aktif olarak katılmalı ve bunları tartışmalıdır. Bütün çalışma, taban ve taban tarafından yürütülmeden önce Parti tarafından tartışılmalı ve karara bağlanmalıdır.
Kızıl Ordu’nun görevlerini, ordusu ile siyasal aygıtı arasındaki ilişkiyi, Kızıl Ordu ile halk kitleleri arasındaki ilişkiyi, asker komitelerinin yetki ve işlevlerini, bunların askeri ve siyasal örgütlerle
Aşırı-Demokrasi Üzerine

Kızıl Ordunun Dördüncü Ordusu, Merkez Komitesinin direktiflerini kabul ettiğinden beri, aşırı-demokrasinin tezahürlerinde büyük bir azalma olmuştur. Örneğin, Parti kararları artık oldukça iyi uygulanmaktadır; ve artık hiç kimse, Kızıl Ordu’nun “aşağıdan yukarıya demokratik merkeziyetçiliği” uygulaması ya da “önce alt kademelerin bütün sorunları tartışmasına, sonra da üst kademelerin karar vermesine izin vermesi” gibi hatalı talepler ileri sürmüyor. Ancak aslında bu düşüş sadece geçici ve yüzeyseldir ve aşırı-demokratik fikirlerin zaten ortadan kaldırıldığı anlamına gelmez. Başka bir deyişle, aşırı-demokrasi hala birçok yoldaşın zihninde derin köklere sahiptir. Parti kararlarını yerine getirme konusundaki isteksizliğin çeşitli ifadelerine tanık olun.

Düzeltme yöntemleri aşağıdaki gibidir:

Teori alanında, aşırı-demokrasinin köklerini yok edin. Birincisi, aşırı-demokrasi tehlikesinin, onun Parti örgütüne zarar vermesi, hatta tamamen yıkması, Parti’nin mücadele kapasitesini zayıflatması, hatta tamamen zayıflatması, Parti’yi mücadele görevlerini yerine getiremez hale getirmesi ve böylece devrimin yenilgisine yol açması olgusunda yattığına dikkat edilmelidir. Daha sonra, aşırı-demokrasinin kaynağının, küçük-burjuvazinin disipline karşı bireyci nefretinden oluştuğuna dikkat edilmelidir. Bu özellik Parti’ye getirildiğinde, Parti, siyasal ve örgütsel olarak aşırı-demokratik fikirlere dönüşür. Bu fikirler, proletaryanın mücadele görevleriyle bütünüyle bağdaşmaz.
Örgütlenme alanında, merkezi rehberlik altında demokrasiyi sağlayın. Aşağıdaki satırlarda yapılmalıdır:

(1) Parti’nin önder organları, sorunlar ortaya çıktığında, kendilerini önderlik merkezleri olarak kurmak için doğru bir yol gösterici çizgi ve nazik çözümler sunmalıdır.

(2) Yüksek kademeler, doğru rehberlik için nesnel bir temele sahip olabilmek için, kitlelerin yaşamına ve alt kademelerdeki duruma aşina olmalıdırlar.

(3) Hiçbir düzeydeki hiçbir Parti örgütü, sorunların çözümünde gelişigüzel kararlar almamalıdır. Bir karara varıldığında, sıkı bir şekilde yerine getirilmelidir.

(4) Partinin üst organları tarafından alınan her türlü önemli karar, derhal alt organlara ve Parti tabanına iletilmelidir. Yöntem, eylemcilerin toplantılarını veya Parti şubelerinin veya hatta sütunların genel üyelik toplantılarını (koşullar izin verdiğinde) çağırmak ve bu tür toplantılarda rapor hazırlamaları için insanları görevlendirmektir.

(5) Partinin alt organları ve Parti tabanı, anlamlarını iyice anlamak ve bunları yerine getirme yöntemlerine karar vermek için üst organların direktiflerini ayrıntılı olarak tartışmak zorundadır.

Örgütsel Disiplinin Önemsenmemesi Üzerine

Dördüncü Ordu’daki Parti örgütünde örgütsel disiplinin göz ardı edilmesi, kendisini şöyle gösterir:

A. Azınlığın çoğunluğa boyun eğmemesi. Örneğin, bir azınlık önergesinin reddedildiğini gördüğünde, Parti kararlarını içtenlikle yerine getirmez.

Düzeltme yöntemleri aşağıdaki gibidir:

Toplantılarda, tüm katılımcılar görüşlerini mümkün olduğunca tam olarak dile getirmeye teşvik edilmelidir. Herhangi bir tartışmadaki doğrular ve yanlışlar, taviz verilmeden veya göz ardı edilmeden açıklığa kavuşturulmalıdır. Net bir sonuca varmak için, bir toplantıda çözülemeyen şey, çalışmaya müdahale edilmemesi koşuluyla, başka bir toplantıda tartışılmalıdır.
Parti disiplininin bir şartı, azınlığın çoğunluğa boyun eğmesidir. Azınlığın görüşü reddedilmişse, çoğunluğun aldığı kararı desteklemelidir. Gerekirse, konuyu bir sonraki toplantıda yeniden ele almak üzere gündeme getirebilir, ancak bunun dışında hiçbir şekilde karara aykırı davranmamalıdır.

B. Örgütsel disipline bakılmaksızın yapılan eleştiriler:

Parti içi eleştiri, Parti örgütünü güçlendirmek ve mücadele kapasitesini artırmak için bir silahtır. Bununla birlikte, Kızıl Ordu’nun Parti örgütünde, eleştiri her zaman bu nitelikte değildir ve bazen kişisel saldırıya dönüşür. Sonuç olarak, bireylere olduğu kadar Parti örgütüne de zarar verir. Bu, küçük-burjuva bireyciliğinin bir tezahürüdür. Düzeltme yöntemi, Parti üyelerinin, eleştirinin amacının, sınıf mücadelesinde zafere ulaşmak için Parti’nin mücadele kapasitesini artırmak olduğunu ve bunun kişisel bir saldırı aracı olarak kullanılmaması gerektiğini anlamalarına yardımcı olmaktır.
Birçok Parti üyesi eleştirilerini Parti içinde değil, dışında yapar. Bunun nedeni, genel üyelerin Parti örgütünün önemini (toplantıları vb.) henüz kavrayamamış olmaları ve örgüt içindeki ve dışındaki eleştiriler arasında hiçbir fark görmemeleridir. Düzeltme yöntemi, Parti üyelerini, Parti örgütlenmesinin önemini kavrayacak ve Parti komitelerine ya da yoldaşlarına yönelik eleştirilerini Parti toplantılarında yapacak şekilde eğitmektir.

Mutlak Eşitlikçilik Üzerine

Mutlak eşitlikçilik, Kızıl Ordu’da bir zamanlar oldukça ciddileşti. İşte bazı örnekler. Yaralı askerlere ödenek ayrılması konusunda, hafif ve ciddi vakalar arasında ayrım yapılmasına itirazlar vardı ve herkes için eşit ödenek talebi gündeme getirildi. Memurlar at sırtında bindiklerinde, görevlerini yerine getirmek için gerekli bir şey olarak değil, eşitsizliğin bir işareti olarak görülüyordu. Malzemelerin kesinlikle eşit dağılımı talep edildi ve özel durumlarda biraz daha büyük tahsislere itiraz edildi. Pirincin taşınmasında, yaş veya fiziksel duruma bakılmaksızın herkesin sırtlarında aynı yükü taşıması talep edildi. Kütüklerin tahsisinde eşitlik talep edildi ve Genel Merkez daha büyük odaları işgal ettiği için kötüye kullanılacaktı. Yorgunluk görevlerinin verilmesinde eşitlik talep edildi ve bir sonraki adamdan biraz daha fazlasını yapma isteksizliği vardı. Hatta o kadar ileri gitti ki, iki yaralı ama sadece bir sedye varken, ikisi de taşınamadı, çünkü her biri diğerine öncelik vermeyi reddetti. Bu örneklerde gösterildiği gibi, mutlak eşitlikçilik, Kızıl Ordu’nun subayları ve askerleri arasında hâlâ çok ciddidir.

Mutlak eşitlikçilik, siyasal meselelerdeki aşırı-demokrasi gibi, bir el sanatları ve küçük köylü ekonomisinin ürünüdür – tek fark, birinin maddi işlerde, diğerinin ise siyasal işlerde kendini göstermesidir.

Düzeltme yöntemi: Kapitalizmin ortadan kaldırılmasından önce, mutlak eşitlikçiliğin köylülerin ve küçük mülk sahiplerinin bir yanılsamasından ibaret olduğunu ve sosyalizmde bile mutlak eşitliğin olamayacağını, çünkü o zaman maddi şeylerin “herkesten yeteneğine göre, herkese işine göre” ilkesine ve aynı zamanda çalışmanın gereksinmelerini karşılama ilkesine göre dağıtılacağını belirtmeliyiz. Kızıl Ordu’da maddi şeylerin dağılımı, subay ve erlere eşit ücret ödenmesinde olduğu gibi, az ya da çok eşit olmalıdır, çünkü bu, mücadelenin bugünkü koşulları tarafından gereklidir. Fakat mantık ötesi mutlak eşitlikçiliğe karşı çıkılmalıdır, çünkü mücadele tarafından gerekli değildir; tam tersine, mücadeleyi engeller.

Öznelcilik Üzerine

Öznelcilik, bazı Parti üyeleri arasında ciddi ölçüde var olmakta, siyasi durumun analizine ve çalışmanın yönlendirilmesine büyük zarar vermektedir. Bunun nedeni, politik bir durumun öznel analizinin ve çalışmanın öznel rehberliğinin kaçınılmaz olarak ya oportünizmle ya da darbecilikle sonuçlanmasıdır. Öznel eleştiriye, gevşek ve temelsiz konuşmalara ya da kuşkuculuğa gelince, Parti içindeki bu tür uygulamalar çoğu zaman ilkesiz tartışmalara yol açar ve Parti örgütünü zayıflatır.

Parti içi eleştiriyle bağlantılı olarak değinilmesi gereken bir diğer nokta da, bazı yoldaşların ana meseleleri görmezden gelmeleri ve eleştirilerini yaparken dikkatlerini küçük noktalarla sınırlamalarıdır. Eleştirinin asıl görevinin siyasi ve örgütsel hatalara işaret etmek olduğunu anlamıyorlar. Kişisel eksikliklere gelince, bunlar siyasi ve örgütsel hatalarla ilgili olmadıkça, aşırı eleştirel olmaya ve ilgili yoldaşları utandırmaya gerek yoktur. Dahası, böyle bir eleştiri bir kez geliştiğinde, Parti üyelerinin tamamen küçük hatalara yoğunlaşmaları ve herkesin çekingen ve aşırı ihtiyatlı hale gelmesi ve Parti’nin siyasi görevlerini unutması gibi büyük bir tehlike vardır.

Düzeltmenin temel yöntemi, Parti üyelerini, düşüncelerine ve Parti yaşamlarına siyasi ve bilimsel bir ruhun nüfuz etmesi için eğitmektir. Bu amaçla: (1) Parti üyelerine, öznel bir çözümleme ve değerlendirme yapmak yerine, siyasal bir durumu çözümlemede ve sınıf güçlerini değerlendirirken Marksist-Leninist yöntemi uygulamayı öğretmeliyiz; (2) Parti üyelerinin dikkatini, mücadele taktiklerini ve çalışma yöntemlerini belirlemek için toplumsal ve ekonomik araştırma ve incelemeye yöneltecek ve yoldaşların, gerçek koşulları araştırmadan fantezi ve darbecilik çukuruna düşeceklerini anlamalarına yardımcı olacak; ve (3) Parti içi eleştiride, öznelciliğe, keyfiliğe ve eleştirinin bayağılaştırılmasına karşı korunmak; ifadeler gerçeklere dayanmalı, eleştiriler ise siyasete odaklanmalıdır.

Bireycilik Üzerine

Kızıl Ordu Partisi örgütünde bireycilik eğilimi kendini şöyle gösterir:

Misilleme. Bazı yoldaşlar, Parti içinde bir asker yoldaş tarafından eleştirildikten sonra, Parti dışında misilleme yapmak için fırsatlar ararlar ve bunun bir yolu da söz konusu yoldaşı dövmek ya da kötüye kullanmaktır. Ayrıca Parti içinde misilleme yapmaya çalışıyorlar. “Bu toplantıda beni eleştirdin, bu yüzden bir sonraki toplantıda sana geri ödeme yapmanın bir yolunu bulacağım.” Böyle bir misilleme, tamamen kişisel düşüncelerden, sınıfın ve bir bütün olarak Parti’nin çıkarlarının ihmal edilmesinden kaynaklanmaktadır. Hedefi düşman sınıfı değil, kendi saflarımızdaki bireylerdir. Örgütü ve mücadele kapasitesini zayıflatan aşındırıcıdır.
“Küçük grup” zihniyeti. Bazı yoldaşlar yalnızca kendi küçük gruplarının çıkarlarını göz önünde bulundururlar ve genel çıkarları görmezden gelirler. Yüzeyde bu, kişisel çıkarların peşinde koşmak gibi görünmese de, gerçekte en dar bireyciliği örneklemektedir ve güçlü bir aşındırıcı ve merkezkaç etkisine sahiptir. “Küçük grup” zihniyeti Kızıl Ordu’da yaygındı ve eleştirilerin bir sonucu olarak bazı gelişmeler olmasına rağmen, hala hayatta kalanlar var ve üstesinden gelmek için daha fazla çaba gerekiyor.
“Çalışan” zihniyeti. Bazı yoldaşlar, üyesi oldukları Parti ve Kızıl Ordu’nun, devrimin görevlerini yerine getirmenin araçları olduğunu anlamıyorlar. Kendilerinin devrimin yaratıcıları olduklarının farkında değiller, ama sorumluluklarının devrime karşı değil, yalnızca bireysel üstlerine karşı olduğunu düşünüyorlar. Devrimin bir “çalışanının” bu pasif zihniyeti aynı zamanda bireyciliğin bir tezahürüdür. Devrim için kayıtsız şartsız çalışan neden çok fazla aktivist olmadığını açıklıyor. Ortadan kaldırılmadığı sürece, eylemcilerin sayısı artmayacak ve devrimin ağır yükü, mücadelenin zararına olacak şekilde, az sayıda insanın omuzlarında kalacaktır.
Zevk arayışı. Kızıl Ordu’da, bireyciliği ifadesini zevk arayışında bulan epeyce insan da vardır. Her zaman birliklerinin büyük şehirlere yürüyeceğini umuyorlar. Oraya çalışmak için değil, eğlenmek için gitmek istiyorlar. İstedikleri son şey, hayatın zor olduğu Kırmızı bölgelerde çalışmak.
Pasiflik. Bazı yoldaşlar pasif hale gelir ve isteklerine aykırı bir şey olduğunda çalışmayı bırakırlar. Bu esas olarak eğitim eksikliğinden kaynaklanmaktadır, ancak bazen liderliğin işleri uygunsuz bir şekilde yürütmesi, işin atanması veya disiplinin uygulanmasından da kaynaklanmaktadır.
Ordudan ayrılma arzusu. Kızıl Ordu’dan yerel işlere transfer talebinde bulunanların sayısı artıyor. Bunun nedeni tamamen bireylerde değil, aynı zamanda şunlarda da yatmaktadır: (1) Kızıl Ordu’da yaşamın maddi zorlukları, (2) uzun mücadelelerden sonra tükenme ve (3) önderliğin işleri uygunsuz bir şekilde yürütmesi, işin atanması veya disiplinin uygulanması.

Düzeltme yöntemi öncelikle bireyciliği ideolojik olarak düzeltmek için eğitimi güçlendirmektir. Daha sonra, işleri yürütmek, ödevler yapmak ve disiplini uygun bir şekilde uygulamaktır. Buna ek olarak, Kızıl Ordunun maddi yaşamını iyileştirmenin yolları bulunmalı ve maddi koşulların iyileştirilmesi için dinlenme ve rehabilitasyon için mevcut her fırsattan yararlanılmalıdır. Eğitim çalışmamızda, bireyciliğin, toplumsal kökeni bakımından, küçük-burjuva ve burjuva düşüncelerin Parti içinde bir yansıması olduğunu açıklamalıyız.

Gezici İsyancı Grupların İdeolojisi Üzerine

Kızıl Ordu’da gezici isyancı çetelerin siyasi ideolojisi ortaya çıkmıştır, çünkü unsurların oranı büyüktür ve Çin’de, özellikle güney eyaletlerinde büyük kitleler vardır. Bu ideoloji kendini şöyle gösterir: (1) Bazı insanlar, siyasal etkimizi ancak fitil gerilla eylemleriyle artırmak isterler, ama üs bölgelerini inşa etmek ve halkın siyasal iktidarını kurmak gibi çetin bir görevi üstlenerek bunu artırmak istemezler. (2) Kızıl Orduyu genişletirken, bazı insanlar, yerel Kızıl Muhafızları ve yerel birlikleri genişletme ve böylece Kızıl Ordunun ana kuvvetlerini geliştirme çizgisinden ziyade, “asker kaçaklarını işe alma ve at satın alma” ve “asker kaçaklarını işe alma ve isyancıları kabul etme” çizgisini izlerler. (3) Bazı insanlar, kitlelerle birlikte çetin mücadeleler yürütecek sabrı yoktur ve sadece büyük şehirlere gidip gönüllerinin hoşuna gidecek şekilde yiyip içmek isterler. Gezici isyancılar ideolojisinin bütün bu tezahürleri, Kızıl Ordu’nun uygun görevlerini yerine getirmesini ciddi biçimde engellemektedir; dolayısıyla ortadan kaldırılması, Kızıl Ordu Partisi örgütü içindeki ideolojik mücadelede önemli bir hedeftir. Huang Chao veya Li Chuang tipi isyancıları gezdirme yollarının günümüz koşullarında caiz olmadığı anlaşılmalıdır.

Düzeltme yöntemleri aşağıdaki gibidir:

Eğitimi yoğunlaştırın, yanlış fikirleri eleştirin ve gezici isyancı grupların ideolojisini ortadan kaldırın.
Kızıl Ordu’nun temel kesimleri arasında ve bakış açısına karşı koymak için yakın zamanda işe alınan esirler arasında eğitimi yoğunlaştırın.
Mücadelede deneyimli aktif işçi ve köylüleri, bileşimini değiştirmek için Kızıl Ordu saflarına çekin.
Militan işçi ve köylü kitleleri arasından Kızıl Ordu’nun yeni birimlerini yaratın.

Darbeciliğin Kalıntıları Üzerine

Kızıl Ordu içindeki Parti örgütü darbeciliğe karşı mücadeleler yürütmüştür, ama henüz yeterli ölçüde değil. Bu nedenle, Kızıl Ordu’da bu ideolojinin kalıntıları hala mevcuttur. Tezahürleri şunlardır: (1) öznel ve nesnel koşullardan bağımsız olarak kör eylem; (2) Parti’nin kentlere yönelik politikalarının yetersiz ve kararsız bir şekilde uygulanması; (3) özellikle yenilgi anlarında askeri disiplini gevşetmek; (4) bazı birimler tarafından ev yakma eylemleri; ve (5) her ikisi de darbecilik tokadı atan asker kaçaklarını vurma ve bedensel cezalandırma uygulamaları. Toplumsal kökenleri bakımından darbecilik, proleter ve küçük-burjuva ideolojisinin bir birleşimidir.

Düzeltme yöntemleri aşağıdaki gibidir: