Belçika/Flaman ve federal hükümetler arasındaki son günlerdeki çekişme, COP26’nın iklim kriziyle mücadele için küresel bir işbirliği anlaşmasına yol açacağını hayal eden herkes için acı bir tat bırakmış olmalı. Hayır, Belçika diğer 196 katılımcı ülkeyle ciddi bir anlaşma bulamadı ve kendisi ile de bir anlaşma bulamadı.
Gerçeklerin hatırlatılması: Flaman Çevre Bakanı Zuhal Demir, azot oksit ve amonyak emisyonları nedeniyle, böyle bir projenin sakinlerin sağlığı için tehlikeli olacağı gerekçesiyle Vilvoorde gaz yakıtlı elektrik santraline inşaat izni vermeyi reddetti. Öte yandan, Federal Enerji Bakanı Tinne van der Straeten gergin. Onun için “siyaset işbirliği yapmaktır, karşı çıkmak değil”,ve bu durumda, bu yapı ruhsatının reddedilmesi, enerji santrallerimizin artan tehlikeliliği göz önüne alındığında, sadece federal nükleer enerjiyi 2025 yılına kadar devre dışı kaldırma planını sabote etmeyi amaçlamaktadır…
Tartışmayı kısa keselim: her ikisi de haklı ve ikisi de bizi ism’e yakışır bir enerji geçişine yönlendiriyor. Bir nükleer santralin yanında yaşamak istemiyoruz. Ecolo, bir N-VA bakanının kendisini bir çevre savunucusu olarak kurmasına izin verme ve atomun fanatiklerinin ebedi yanılgısına güven verme başarısını bile başarıyor: nükleer elektrik üretmeyi bırakırsak, onu farklı şekilde üretmek zorunda kalacağız ve bu nedenle işleri daha da kötü hale getirmeliyiz, çünkü nükleer, elbette çevremizle mükemmel uyum içinde bir enerjidir – ve olması gereken tek enerjidir. Sonunda, Jean-Marc Nollet’in 11 Ekim’de Ecolo-Groen’in merkezini işgal eden Halkın Gücü aktivistlerine cevap vermesi çok farklı bir konuşma değildi.(1) bu santralleri protesto etmek için: Evet, nükleer santrallerimizi kapatıyoruz, ancak bu nedenle bu enerjiyi farklı üretmeliyiz ve bu yüzden en iyi arkadaşımıza piyasayı hitap ettik ve en iyi seçeneğin yeni gaz santralleri inşa etmek ve bu süreçte atmosferi ve yerel sakinleri zehirlemek olduğu görülüyor. Ancak diğer seçenekler her zaman masaya gelebilir, çünkü herkes bunları sunabilir! Görünüşe göre bu pazarın büyüsü.
Çekişmeyi kim kazanırsa kazansın, bu bölüm ders kitabı davası olarak kalacaktır: boğayı boynuzlarından almazsak, yani, enerji ihtiyacı sadece büyüyebilen bu ekonomik sistemi sorgulamazsak, enerji sorusunun çözümü yoktur – çünkü Schumpeter’in dediği gibi, “büyümeden kapitalizm bir çelişkidir”.
Tüm yerleri izole edelim. Çalışma süresini büyük ölçüde azaltalım. İşe yaramaz ve zararlı sektörleri kapatalım: reklam, silah veya lüks. Ve yakında nükleere ya da gaza ihtiyacımız olmadığını anlayacağız. Bu arada, Tegengas/Dégaze’nin yanı sıra Komité Centrales’e veeski ve yeni gaz ve nükleer santrallere karşı olan tüm hareketlere tam desteğimizi vermeye devam ediyoruz.
Yorumlar kapalı.