BM Emperyalistlerin tiyatro sahnesi olarak daha çok ABD ye ve ortaklarına hizmet ettiğini son 30 yılda ABD ve Anglo sakson saldırganlığına karşı 3 maymunu oynayan yada göz boyamadan ileri gitmeyen atraksiyonları ile dünya halklarının güvensizliğini kazanmış bir sistem çatı kuruluşudur. Bu gerçek bir kez de Michelle Bachelet’in, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiseri olarak 25 Ağustos’ta düzenlediği son basın toplantısında, dört yıllık görev süresi 31 Ağustos’ta sona ermeden önce veda konuşması niteliğinde ki yaptığı açıklamada ispatlanmıştır. Dünyada belli başlı kalemlerde yaratılmış felaket ve sorunların arkasında Emperyalist sistemin kendisi ve her kıtaya yönelik en az 25 yıllık planlanmış müdahaleleri -ki siz saldırı anlayın- ve bunun sonuçları olarak yiten yaşamlar, sakat kalanlar, kadın çocuk suistimalleri ve savaş alanlarından canını kurtarıp, göç dalgalarında yollarda katledilen yüzbinlerce kitlenin gerçek sorumluları karşısında suspus olarak suçortaklığını tamamladığını görebiliriz. Michelle Bachelet’in tanıklığında esas suçlular olan başhaydutların oluşturduğu ABD ve Nato’ya Anglo sakson ortakları Britanya, Kanada, Avustralya vb lerine tek kelime sorumluluk atfeden bir niteleme göremezsiniz. Savaşın ve Yaratılmış felaketlerin suçlularının inayetiyle geldiği ve gittiği görevin raporunu sunarken tiyatro devam ediyor. Biz bu gerçekleri ortaya koymak zorundayız. Maskeler değil gerçek yüzlerle muhatapız. Oda Veda sını yapanın emperyalistlerin en kodamanlarına karşı sorumlu olan basit bir memurdan başka bir şey olmayı başaramamış ve buna niyet etmemiş olma gerçeğidir.Devrimci Demokrasi
***
CENEVRE – Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiseri olarak görev sürem boyunca dünya, 31 Ağustos’ta sona eren dört yıllık bir dönem boyunca çarpıcı bir şekilde değişti.
Üç ana sorunun COVID-19 salgınının derin etkisi, iklim değişikliğinin artan etkileri ve Ukrayna’ya karşı savaşın neden olduğu gıda, yakıt ve finansal krizlerin yansımaları olduğuna inanıyorum.
Devletler içinde ve arasında kutuplaşma olağanüstü boyutlara ulaşmış ve çok taraflılık baskı altındadır.
Dünyanın tüm bölgelerinde, yapısal ırkçılığa son verilmesini, ekonomik ve sosyal haklara saygının ve yolsuzluğa, yönetişim açıklarına ve gücün kötüye kullanılmasına karşı büyük protesto hareketleri meydana geldi – çoğu durumda göstericilere ve insan hakları savunucularına ve bazen de gazetecilere karşı şiddet, tehdit ve saldırılar eşlik etti.
Bazıları ülkelerde gerçek değişikliklere yol açmıştır. Diğer durumlarda, insanların seslerini dinlemek yerine, hükümetler tartışma ve muhalefet için sivil alanı azaltarak yanıt verdiler.
Son birkaç aydır – covid durumu ülke ziyaretlerime devam etmeme izin verdiğinde – Burkina Faso, Nijer, Afganistan, Çin, Bosna-Hersek, Peru ve Bangladeş’e gittim.
İklim değişikliğinin, silahlı çatışmanın, gıda, yakıt ve finansal krizin, nefret söyleminin, sistematik ayrımcılığın ve göç açısından insan hakları konusundaki zorlukların etkisine ilk elden tanık oldum.
BM İnsan Hakları Ofisi, insan haklarının korunmasının ve geliştirilmesinin izlenmesine, savunulmasına ve taahhüt edilmesine yardımcı olmak için sayısız şekilde çalışmıştır. Daha önce de söylediğim gibi, BM’de diyalog, angajman, işbirliği, izleme, raporlama ve kamuoyu savunuculuğu DNA’mızın bir parçası olmalıdır.
Hükümet ve sivil toplum arasındaki uçurumu kapatmaya, ulusal düzeyde insan hakları yükümlülüklerinin uygulanmasını desteklemeye ve yasaları ve kamu politikalarını uluslararası standartlara uygun hale getirebilecek reformlar konusunda tavsiyelerde bulunmak, ülkelerdeki varlığımızı sahadaki insanlarla yakın çalışmak için daha iyi bir konumda olacak şekilde genişletmek için çalıştık.
Ülkeye özgü konular ve daha geniş konular hakkında hem özel hem de kamusal olarak açıkça konuştuk. Ve ilerleme kaydettik.
Temiz, sağlıklı ve sürdürülebilir bir çevre hakkının geçen ay BM Genel Kurulu tarafından tanınması, sivil toplum tarafından uzun yıllar süren savunuculuğun doruk noktasına ulaştı. Görev sürem boyunca Ofisimin bu harekete verdiği destek ve güçlü destekle gurur duyuyorum.
Son aylardaki aşırı hava olayları, gezegenimizi mevcut ve gelecek nesiller için korumak için acilen harekete geçme yönündeki varoluşsal ihtiyacı güçlü bir şekilde yönlendirdi. Bu ihtiyacın karşılanması, bu çağdaki en büyük insan hakları sorunudur ve tüm devletlerin bu konuda birlikte çalışma ve sağlıklı bir çevre hakkını tam olarak uygulamak için örnek olma yükümlülüğü vardır.
Kirlilik, iklim değişikliği ve biyolojik çeşitlilik kaybından oluşan üçlü küresel krize verilen yanıt, katılım, bilgiye erişim ve adalet hakları ve çevresel zararın en marjinalleştirilmiş ve dezavantajlı insanlar üzerindeki orantısız etkisini ele almak da dahil olmak üzere insan haklarına odaklanmalıdır.
Ölüm cezasının kaldırılmasına yönelik sürekli ilerleme de olmuştur – yaklaşık 170 devlet, yasalarda veya uygulamada infazlara moratoryumları kaldırmış veya uygulamaya koymuş ya da 10 yıldan fazla bir süredir askıya almıştır.
Orta Afrika Cumhuriyeti, Çad, Kazakistan, Sierra Leone ve Papua Yeni Gine, ölüm cezasının tamamen kaldırılması yönünde adımlar atan devletler arasındadır. Liberya ve Zambiya da dahil olmak üzere diğer devletler aktif olarak ortadan kaldırmayı düşünüyor. Malezya, uyuşturucuyla ilgili suçlar da dahil olmak üzere ülkedeki zorunlu ölüm cezasını kaldıracağını açıkladı.
Bugün, 90 Devlet, ölüm cezasının kullanılmasını yasaklayan kilit uluslararası anlaşma olan Uluslararası Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi’nin İkinci İsteğe Bağlı Protokolünü onayladı.
Bununla birlikte, İran, Suudi Arabistan, Myanmar ve Singapur da dahil olmak üzere diğer ülkelerde ölüm cezasının artan kullanımı veya yeniden başlatılması konusundaki endişeler devam ediyor ve Çin ve Vietnam gibi diğerleri, verileri devlet sırrı olarak sınıflandırmaya devam ediyor ve inceleme olasılığını sınırlıyor.
Görev süremin başlangıcından bu yana, ekonomik, sosyal ve kültürel hakların bölünmezliğinin ve medeni ve siyasi haklarla birbirine bağımlılığının daha fazla tanınması konusunda ısrar ettim. Pandeminin ve Ukrayna’daki savaşın etkileri bu karşılıklı bağımlılığı vurguladı.
Devletler, daha iyi ve daha güçlü evrensel halk sağlığı ve koruma sistemleri inşa etmek için uzun vadeli önlemler tasarlamak için pandemiden ve mevcut gıda, yakıt ve mali krizden dersler çıkarmalıdır. Sosyal koruma kapsamı, sağlık hizmetlerine erişimi kolaylaştırmalı, insanları yoksulluktan korumalı ve gıda, su, barınma, sağlık ve eğitim dahil olmak üzere temel ekonomik ve sosyal hakları sağlamalıdır.
Ayrıca devletleri, krizlerin etkisini azaltmak için gıda, tarım ve yakıt sübvansiyonları da dahil olmak üzere proaktif önlemler almaya çağırıyorum.
Tüm bunların, çözümün bir parçası olarak, her düzeyde tartışma ve katılım için kapsayıcı, güvenli ve anlamlı kanallara yatırım yaparak insanlarla birlikte tasarlanması gerekiyor.
Yönetmek zordur – bunu biliyorum çünkü ülkem Şili’de iki kez başkanlık yaptım. Her zaman ilgilenilmesi gereken birçok acil talep, zorluk ve sorun vardır. Ancak yönetmek, önceliklendirmek anlamına gelir ve insan hakları her zaman bir öncelik olmalıdır. Ofisimin kapsadığı birçok durumda, durumları doğrudan ele almak için gerekli adımları atmak için siyasi irade eksikliği olmuştur. Siyasi irade anahtardır – ve irade olduğunda, bir yol vardır.
Devletler, insan hakları ihlalleri suçlamalarıyla karşılaştıklarında ve bunları ele almak için gerekli adımları atmaya çağrıldıklarında genellikle kendi özel bağlamlarına başvururlar. Bağlam kesinlikle önemlidir – ancak bağlam asla insan hakları ihlallerini haklı çıkarmak için kullanılmamalıdır.
Birçok durumda, uluslararası insan hakları yasalarına ve standartlarına dayanan temel insan hakları sorunları için sürekli savunuculuk meyve vermektedir. Kolombiya’da bu ay, yeni yönetim, uyuşturucu politikasına odaklanmasını cezalandırıcı bir mercekten daha sosyal ve halk sağlığı açısından kaydırma sözü verdi.
Kolombiya’daki şiddetin temel nedenlerinden birini ele alan bu yaklaşım, köylülerin, yerli ve Afro-Kolombiyalı toplulukların ve hem Kolombiya’da hem de dünya çapında uyuşturucu kullanan insanların haklarının daha iyi korunmasında etkili olabilir. Ofisim, insan hakları yaklaşımına sahip bir uyuşturucu politikası için küresel olarak savunuculuk yapmaktadır ve yardım etmeye hazırdır.
İnsanların ırksal adalet için küresel seferberliği, özellikle 2020 boyunca, ırk ayrımcılığı ile gecikmiş bir hesaplaşmaya zorladı ve tartışmaları sistemik ırkçılığa ve onu uygulayan kurumlara odaklanmaya itti. Devletleri bu anı yakalamaya ve adalet ve ırk eşitliği lehine bir dönüm noktasına ulaşmaya çağırıyorum.
Ofisim, BM İnsan Hakları Konseyi için bu konuda gelecek ay sunulacak ikinci bir rapor üzerinde çalışıyor.
Her zaman – en zor konularda bile – daha fazla değiş tokuşa kapı açmak için diyaloğu teşvik etmeye çalıştım. Bu, konuşmanın yanı sıra dinlemek, gözlerimizi ve kulaklarımızı bağlama dikkat etmek, giriş noktalarını ve tıkanıklıkları tanımlamak ve olası görünmese bile kademeli olarak güven oluşturmaya çalışmak anlamına gelir.
Yüksek Komiserlik yaptığım dört yıl boyunca, birçok cesur, enerjik ve olağanüstü insan hakları savunucusuyla konuşma ayrıcalığına sahip oldum:
Afganistan’daki cesur ve yılmaz kadın insan hakları savunucuları;
Meksika’da kaybolan kişilerin bazı anneleri;
Orta Afrika Cumhuriyeti’ndeki Bunia’daki bir sağlık merkezinde çalışan, cinsel şiddet mağdurlarına bakan ilham verici ekip;
İklim değişikliğinin, yasadışı madenciliğin ve tomrukçuluğun ön saflarında yer alan ve ciddi risklerle karşı karşıya kalmasına rağmen haklarını savunan Peru’daki yerli halkların bilgeliği ve gücü.
Ve Burkina Faso’da ülke içinde yerinden edilmiş insanlara ev sahipliği yapan toplulukların empatisi ve cömertliği.
Nijer’deki geleneksel toplulukların liderlerinde, toplumlarında insan haklarını ilerletmek için kendi yolları üzerinde çalışan müttefikler buldum; Malezya’dan, İsveç’ten, Avustralya’dan, Kosta Rika’dan ve başka yerlerden gelen ve yaratıcılıkları, yaratıcılıkları ve hırsları elle tutulur olan gençlerle tanıştım;
Venezüella’da, 2017 protestoları sırasında öldürülmeden önce genç oğlunun kazandığı spor madalyalarını bana gösteren bir babanın acısını paylaştım.
Ve Srebrenitsa’da tanıştığım, 27 yıl boyunca oğlunun kaybolmasından sonra bir gün kalıntılarını bulup babasının mezarının yanına koyma umudunu koruyan bir annenin gözyaşlarını paylaştım.
Geçen hafta Cox’s Bazar’da Rohingya mültecileriyle konuştum.
Bir öğretmen bana Myanmar’daki bir okuldaki tüm derslerinde ayrıcalıklar gördüğünü ve doktor olmayı hayal ettiğini söyledi. Bunun yerine, son beş yılını bir mülteci kampında geçirmiş, ülkesinden kaçmak zorunda kalmıştı – çünkü Rohingya’ydı. “Bazı geceler rüyamı hatırladığımda hala ağlıyorum,” dedi ve ekledi: “Budist arkadaşlarım şimdi Myanmar’da doktor.”
Bir mülteci olarak kendi deneyimim, eğitimime devam etme imkanları ve iyi bir yaşam standardıyla çok daha rahattı – ancak vatana olan özlem, Rohingyaların çoğunun eve dönme arzusu beni derinden etkiledi. Ne yazık ki, evlerine gönüllü, onurlu ve sürdürülebilir bir şekilde dönmeleri için gerekli koşullar henüz mevcut değildir.
Bu Perşembe 25, 700.000’den fazla Rohingya kadınının, çocuğunun ve erkeğinin Bangladeş’e gitmek için Myanmar’dan kaçmak zorunda kalmasından bu yana beş yıl geçti ve Myanmar’daki insan hakları felaketi, ordunun (Tatmadaw) güneydoğudaki Kayah ve Kayin’de askeri operasyonlarını sürdürmesiyle daha da kötüleşmeye devam ediyor; Kuzeybatıda Chin Eyaleti; ve Bamar’ın kalbindeki Sagaing ve Magway bölgeleri.
Topluluklara ve yerleşim bölgelerine karşı hava gücü ve topçu kullanımı yoğunlaştı. Rakhine Eyaleti’ndeki son şiddet olayları, ülkenin son nispeten istikrarlı bölgesinin silahlı çatışmaların yeniden canlanmasını önleyemeyeceğini gösteriyor gibi görünüyordu.
Rohingya toplulukları sık sık Tatmadaw ve Arakan Deniz Kuvvetleri savaşçılarıyla karşılaştı veya operasyonlar tarafından doğrudan hedef alındı. 14 milyondan fazla insan insani yardıma muhtaç.
Ciddi insan hakları ihlallerini ve uluslararası insancıl hukukun ciddi ihlallerini, protestoculara yönelik baskılar ve sivillere yönelik saldırılar da dahil olmak üzere, insanlığa karşı suç ve savaş suçu olarak kabul edilebilecek ciddi ihlalleri günlük olarak belgelemeye devam ediyoruz.
Uluslararası toplumu, Myanmar halkına karşı şiddet kampanyasını durdurması için ordu üzerindeki baskıyı yoğunlaştırmaya, sivil yönetimin hızla yeniden tesis edilmesi ve güvenlik güçleri tarafından işlenen suçlardan hesap sorulması konusunda ısrar etmeye çağırıyorum.
24. Çarşamba günü, Rusya’nın silahlı saldırısından bu yana altı ay geçti. Ukrayna halkı için hayal edilemez ve dehşet verici altı ay, 6,8 milyon insan ülkelerini terk etmek zorunda kaldı. Milyonlarca kişi daha ülke içinde yerinden edildi. En az 5587 sivilin öldüğünü ve 7.890 sivilin yaralandığını belgeledik. Bu kurbanların neredeyse 1000’i çocuktur.
Altı ay sonra, Zaporijya Nükleer Santrali yakınlarında düşmanlıklar yaşanırken, siviller ve çevre için neredeyse düşünülemez risklerin ortasında çatışmalar devam ediyor.
Rusya Devlet Başkanı’nı Ukrayna’ya yönelik silahlı saldırıyı durdurmaya çağırıyorum.
Zaporijya bitkisinin derhal askerden arındırılması gerekir.
Her iki taraf da, her zaman ve her koşulda, uluslararası insan hakları hukukuna ve uluslararası insancıl hukuka saygı göstermelidir.
Uluslararası toplum, bazıları savaş suçu anlamına gelebilecek çok sayıda belgelenmiş ciddi insan hakları ihlalinin hesabının sorulmasında ısrar etmelidir.
Kuzey Etiyopya’daki düşmanlıkların yeniden başlamasından endişe duyuyorum. Siviller zaten yeterince acı çekti ve bu sadece umutsuzca ihtiyaç duyduklarında acılarını birleştirebilir. Etiyopya Hükümeti’ni ve Tigray Halk Kurtuluş Cephesi’ni durumu yatıştırmak ve düşmanlıkların derhal durdurulması için çalışmaya çağırıyorum.
Ayrıca uluslararası toplumu, Yemen, Suriye, Sahel ve Haiti’deki durum da dahil olmak üzere uzun süreli ve çoğu zaman unutulan krizlere yaklaşımını yenilemeye çağırıyorum.
Ve BM İnsan Hakları Ofisi’ne, BM insan hakları antlaşması organlarına ve uluslararası insan hakları yasalarını ve standartlarını korumak için yorulmadan çalışan BM Özel Prosedürlerine desteğin devam etmesini istiyorum.
İnsan haklarını savunma yolu asla bitmez – ve aksilikler karşısında uyanıklık hayati önem taşır. Kendi yöntemleriyle insan haklarını savunmak için çalışan herkese saygılarımı sunuyorum.
Bir kadın ve yaşam boyu feminist olarak, hepimizin yararlandığı toplumsal hareketlerin ön saflarında yer alan kadın insan hakları savunucularına özel bir saygı göstermek istiyorum. Çoğu zaman en savunmasız insanların duyulmamış seslerini masaya koyanlar onlar olmuştur. Şili’ye döndüğümde de yanınızda olmaya devam edeceğim.
Sonuç olarak, Cenevre’deki ve dünyanın geri kalanındaki gazetecilere yaptıkları vazgeçilmez iş için teşekkür etmek istiyorum. BM İnsan Hakları Ofisi olarak bir alarm verdiğimizde, bunun yüksek sesle duyulması çok önemlidir ve bu ancak küresel medya hikayeleri yaydığında mümkündür.
Kaynak:ipsnoticias.net
