Demokrat Parti, Yüksek Mahkeme’nin kürtajla ilgili beklenen kararına karşı çıkarak bir seçim yenilgisini engellemeyi umuyor. Bu, iç karartıcı bir şekilde, siyasi sermayesinden geriye kalan tek şeydir.
ChrisHedges
Jimmy Carter, Bill Clinton ve Barack Obama ile birlikte Roe v Wade’i yasaya yazmak için 50 yılı olan Demokrat Parti, başkanlıklarının başlangıcında Beyaz Saray ve Kongre’nin tam kontrolünde olan Demokrat Parti, seçim stratejisini, eyaletlerin kürtajı kısıtlayan veya yasaklayan yasalar çıkarma kabiliyetine ilişkin yargı yasağını kaldırmak için beklenen Yüksek Mahkeme kararı etrafında bankalaştırıyor.
İşe yarayacağından şüpheliyim.
Demokrat Parti’nin ikiyüzlülüğü ve ikiyüzlülüğü, Hıristiyan faşizminin gübresidir. Ekonomik, politik ve sosyal adalet pahasına kültür savaşlarına ve kimlik politikalarına özel olarak odaklanması, sağcı bir tepkiyi körükledi ve azaltmaya çalıştığı bağnazlığı, ırkçılığı ve cinsiyetçiliği körükledi. Kürtaj hakkını güvence altına almada tekrarlanan başarısızlığı da dahil olmak üzere, öze karşı imajı tercih etmesi, Demokratları güvensiz ve aşağılanmış bıraktı.
Biden yönetimi, Amazon İşçi Sendikası başkanı Christian Smalls’u ve Starbucks ve diğer örgütlerden sendika işçilerini Beyaz Saray’a davet ederken, aynı zamanda sendika bozguncusu Amazon’a ve Ulusal Güvenlik Ajansı’na (NSA) bulut bilişim için 10 milyar dolarlık bir sözleşme imzaladı. NSA sözleşmesi, Amazon’un ABD Ordusu ve Hava Kuvvetleri, Sağlık ve İnsani Hizmetler Bakanlığı, İç Güvenlik Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı ve Nüfus Sayımı Bürosu ile yaptığı 26 federal bulut bilişim sözleşmesinden biridir. Amazon, özgür ve açık sendikal örgütlenmeye izin verene kadar federal sözleşmeleri durdurmak, Joe Biden’ın aday olarak vaat ettiği 15 dolarlık asgari ücreti bekleyen işçiler adına güçlü bir duruş olacaktır. Ancak Demokrat Parti’nin Potemkin köyünün duvarlarının arkasında milyarder sınıfı duruyor. Demokratlar, Amerika’yı oligarşik bir devlete dönüştüren yapısal adaletsizlikleri ele almakta başarısız oldular; burada müstehcen zenginler, milyarlarca dolarlık oyuncaklar üzerinde kum havuzundaki çocuklar gibi kavga ediyorlar. Bu politik tiyatro oyunu ne kadar uzun sürerse, işler o kadar kötüye gidecek.
Hıristiyan faşistler, Donald Trump’ın etrafında kült benzeri bir tarzda birleştiler. Onlar, kapitalizmin en gerici güçleri tarafından finanse ediliyorlar. Kapitalistler, Hıristiyan faşistlerin aptallıklarına ve onların kendi kendilerini yıkıcı toplumsal ve kültürel savaşlarına izin veriyorlar. Buna karşılık, milyarder sınıf, şirket tekellerini, sendika bozmalarını, özelleştirilmiş devleti ve kamu eğitimini, iptal edilen hükümet düzenlemelerini, özellikle de çevre düzenlemelerini içeren belediye hizmetlerini alır ve sanal bir vergi boykotuna girişebilir.
Savaş endüstrisi, Irak’tan Ukrayna’ya kadar her çatışmayı, Şeytan’ın en son yinelemesini ezmek için kutsal bir haçlı seferine dönüştüren Hıristiyan faşistleri seviyor. Hıristiyan faşistler, askeri gücün ve onunla birlikte gelen “erkeksi” erdemlerin Tanrı, İsa ve Bakire Meryem tarafından kutsandığına inanırlar. Hiçbir askeri bütçe çok büyük değildir. Amerika’nın yürüttüğü hiçbir savaş kötü değildir.
Bu Hıristiyan faşistler seçmenlerin belki de yüzde 30’unu oluşturuyor, kabaca kürtajın cinayet olduğuna inanan Amerikalıların yüzdesine eşit. Örgütlüler, bir vizyona bağlılar, ne kadar sapkın olsalar da, ve parayla yıkanıyorlar. John Roberts, Samuel Alito, Amy Coney Barrett, Clarence Thomas, Neil Gorsuch ve Brett Kavanaugh, Hıristiyan faşizminin bayrağını taşıyan vasat hukukçular ve Federalist Toplum ideologları Yüksek Mahkeme’yi kontrol ediyor.
Düzen yanlısı Cumhuriyetçiler ve Demokratlar, tıpkı Last Stand Hill’deki George Armstrong Custer gibi, Trump’ın ya da Trump’ın bir mini-me’sinin Beyaz Saray’a dönmesini engellemek için umutsuz bir çabayla, Demokrat Parti’nin etrafındaki vagonların etrafını sardılar. Onlar ve Silikon Vadisi’ndeki müttefikleri, soldan ve sağdan eleştirmenleri sansürlemek için algoritmalar ve açık platformsuzlaştırma kullanıyorlar ve Trump, Alex Jones ve Marjorie Taylor Greene gibi figürleri aptalca şehitlere dönüştürüyorlar. Bu demokrasi üzerine bir savaş değil, milyarderlerin milyarderlere karşı yürüttüğü iktidar ganimetleridir. Hiç kimse şirket devletini parçalamak niyetinde değil.
Her iki partideki egemen sınıf, NAFTA, ticaret anlaşmaları, refahı “reforme etme”, mali düzenlemelerin kaldırılması, kemer sıkma, Irak savaşı ve Amerikan halkına Trump’ın söylediği herhangi bir yalandan çok daha fazla zarar veren neoliberalizm hakkında yalanlar söyledi. Sürüngen balçık, Nancy Pelosi ve Chuck Schumer’den, kürtajın federal finansmanını yasaklayan 1976 Hyde Değişikliğini destekleyen ve 1982’de eyaletlerin Roe v Wade’i devirmesine izin verecek bir anayasa değişikliğini desteklemek için oy kullanan Biden’a kadar bu politikacıların her gözeneğinden sızıyor. İkiyüzlülükleri, danışmanlar, anketörler, basındaki saray mensupları, halkla ilişkiler ekipleri ve reklam ajanslarından oluşan ordularıyla bile halk üzerinde kaybolmuyor.
Marjorie Taylor Greene bilgisiz ve menteşesiz. Hillary Clinton’ın bir çocuk sakatlamasına, bir pedofili halkasına karıştığını ve birkaç yüksek profilli okul saldırısının sahnelendiğini iddia ediyor. Ancak Trump gibi silahlandırılmış, geleneksel iktidarın gözden düşmüş merkezlerinin tam kalbini hedef alan siyasi bir seyir füzesidir.
Nefret, Amerikan siyasetinin yakıtıdır. Kimse istediği kişiye oy vermez. Nefret ettiklerine karşı oy kullanıyorlar. Siyah ve kahverengi marjinal topluluklar, beyaz işçi sınıfından daha kötü saldırılara maruz kaldılar, ancak onlar, işgalin iç orduları olarak işlev gören militarize polisle siyasi olarak etkisiz hale getirildiler. Yargı sürecinin aşınması, dünyanın en büyük hapishane sistemi ve ağır ceza mahkumiyetleri nedeniyle oy kullanma hakları da dahil olmak üzere tüm hakların ellerinden alınmasının yanı sıra çoğu sosyal hizmet ve işe erişimin kaybı, onları Amerika’nın kast sisteminin en alt basamağında geçim seviyesine indirgedi. Bunlar aynı zamanda Cumhuriyetçilerin sponsorluğundaki seçmenlerin bastırılması ve yeniden bölgelendirilmesinin başlıca hedefleridir.
Bu Hıristiyanlaşmış faşizmi bir arada tutan yapıştırıcı dua değil, bunun çoğunu alacağız, ama savaş. Savaş, totaliterliğin tüm sistemlerinin varlık nedenidir. Savaş, sürekli bir iç düşman arayışını haklı çıkarır. Temel sivil özgürlükleri iptal etmek ve sansür uygulamak için kullanılır. Savaş, Ortadoğu’da, Rusya’da ya da Çin’de, kaçınılmaz olarak daha da kötüye giden ekonomik ve toplumsal çöküşlerden sorumlu tutulanları şeytanlaştırıyor. Savaş, işlevsiz bir devletin yarattığı öfkeyi göçmenlere, beyaz olmayan insanlara, feministlere, liberallere, sanatçılara, heteroseksüel olarak tanımlanmayan herkese, basına, antifa’ya, Yahudilere, Müslümanlara, Ruslara veya Asyalılara yöneltir. Seçiminizi yapın. Bu bir yobazın smorgasbord’udur. Menüdeki her öğe adil bir oyundur.
Hristiyan sağıyla iki yıl boyunca American Fascists: The Christian Right and the War on America (Amerikan Faşistleri: Hristiyan Sağı ve Amerika’ya Karşı Savaş adlı kitabımı rapor edip araştırdım). Bu Hıristiyan faşistler, Adolf Hitler’in Almanya’ya yönelik çılgın vizyonunu Kavgam’da gizlediği gibi, gündemlerini veya “Hıristiyan” bir ulus yaratma arzularını hiçbir zaman gizlemediler. Tüm faşistler gibi onlar da takipçilerinin umutsuzluğunu avlarlar. İnanlı olmayanların özlemle yok edilmesinin İsa Mesih’in görkemli dönüşünün habercisi olduğu son zamanların korkunç portrelerini çiziyorlar. Armageddon’daki savaşın, Yahudiler İsrail’in kontrolünü tekrar ele geçirdiğinde Mesih Karşıtı’nın Babil’deki dünya çapındaki karargahından başlatılacağına inanıyorlar. Armageddon’a ne kadar yaklaşırsak, o kadar sersemlemiş olurlar.
Bu insanlar, QAnon’a ya da Biden’ı göreve getirdiği varsayılan seçim sahtekarlığına inandıkları gibi, bu şeylere de inanıyorlar. Medya, Birleşmiş Milletler, seçkin üniversiteler, Amerikan Sivil Özgürlükler Birliği, Ulusal Renkli İnsanların Gelişimi Derneği, Ulusal Kadın Örgütü, Planlı Ebeveynlik, ABD Dışişleri Bakanlığı ve büyük vakıflarla birlikte Üçlü Komisyon tarafından yayılan şeytani, laik-hümanist bir ideolojinin onları yok etmeye çalıştığına inanıyorlar.
Şiddet, herhangi bir faşist hareketin kilit bir bileşeni olan bir temizlik ajanı olarak benimsenir. Hıristiyan faşistler nükleer savaştan korkmazlar. Bunu memnuniyetle karşılıyorlar. Biden yönetiminin Ukrayna’ya 33 milyar dolarlık yardım sağlama kararı da dahil olmak üzere Rusya’nın çılgınca provokasyonları, on Rus generalini suikast için hedef alıyor ve Rus Karadeniz filosunun amiral gemisi olan güdümlü füze kruvazörü Moskva’yı batırmak için istihbaratı Ukrayna’ya iletiyor, Hıristiyan sağının ideolojisini güçlendiriyor. Sonsuza dek savaşmaya kararlı olan savaş endüstrisinin, kıyamet özlemi çeken Hıristiyan faşistlerle evliliği dehşet vericidir. Biden bizi Rusya ve belki de Çin ile bir savaşa sokuyor. Hıristiyan faşistler kana susamışlığı hızlandıracaklar.
Ortaya çıkardığımız siyasi deformasyonlar benzersiz değildir. Bunlar artık vatandaşlar adına işlev görmeyen bir toplumun ve hükümetin ürünüdür, bizim durumumuzda kurumsal olan küçük bir kabal tarafından kendi münhasır çıkarlarına hizmet etmek için ele geçirilmiş olan bir hükümettir. Politikacıların, aday Barack Obama’nın görevde yapacağı ilk şeyin, sekiz yıllık başkanlık dönemi boyunca asla yapmadığıSeçim Özgürlüğü Yasası’nı imzalamak olduğunu duyurması da dahil olmak üzere, verdiği havadar sözler değersizdir. Önümüzdeki hafta Senato’da, kürtajın ABD’de yasal olduğunu iddia eden ve Cumhuriyetçilerin 100 üyeli meclisteki çoğu yasayı ilerletmek için 60 oy gerektiren bir Senato usul kuralı olan filibuster kullanımıyla engellenmesi beklenen bir yasa tasarısı üzerinde yapılması planlanan oylama, başka bir boş jest.
Bu işlevsizliğin sonuçlarını Weimar Almanyası ve Yugoslavya’da gördük, New York Times için ele aldığım bir çatışma. Siyasi durgunluk ve ekonomik sefalet öfkeyi, umutsuzluğu ve sinizmi besler. Demagoglara, şarlatanlara ve dolandırıcılara yol açar. Nefret siyasi söylemi yönlendirir. Şiddet, birincil iletişim biçimidir. İntikam en yüksek iyiliktir. Savaş, devletin başlıca işgalidir. Ödeyen savunmasız ve zayıflardır.
Özellik fotoğraf | Mr. Fish’in orijinal illüstrasyonu
Chris Hedges, The New York Times gazetesinde on beş yıl boyunca yabancı muhabirlik yapan Pulitzer ödüllü bir gazetecidir ve gazetede Orta Doğu Büro Şefi ve Balkan Büro Şefi olarak görev yapmıştır. Daha önce Dallas Morning News, The Christian Science Monitor ve NPR için yurtdışında çalıştı. The Chris Hedges Report adlı programın sunucusudur.
Kaynak:mintpressnews.com
