Devrimci yapılarda hiçbir şey yapmadan çok şey olsun beklentisine girmiş kişilikleri ne ile açıklayacağız? Bu kişilikler en iyi tabirle örgüt ve örgütlülük, örgüt bilinci ve kültürü, sınıf bilinci ve tarih bilincinde yaşanan tıkanmanın devrimci yapılardaki dışavurumudur. Kalemi ve klavyeyi eline alanın aslan-kaplan kesildiği, HBC formatında ama MLM tezlere aykırı birleşik devrim hareketi kurmuş güçlerin propaganda aygıtlarının yalan eylem ve söylem üretmeleri en iyi ihtimalle olmuş veya olanı abartmaları post truth sürecin ta kendisine içkindir.
Artık dikkatle incelenirse burjuvazi tarafından felsefe ve bilimden bütünlüklü koparılmış halk kitleleri ve sınıfın bilim ve felsefeden kırıntı kapması adeta sosyal medyada dolaşıma sokulmuş üç beş dakikalık videolara serpiştirilmiş bilim ve felsefenin çarpıtılmasına dayalı parçacıklardan işçiler ve halk kitleleri çarpık öğrenme yasasını edinirse eğer, iç tutarlılığı iğdiş edilmiş örgütsel ortamlarda da tutarlılık aranmaz hâle gelir. Kalemi ve klavyeyi eline alan diğer devrimci dost kurumları ahlaken siyaseten ve ideolojik olarak yerden yere vururken dönüp kendisinin iç tutarlılığını sorgulamalıdır. Bu durum dikkatle incelendiğinde elli yıl öncesinden başlayarak yirmi yıl öncesine varana kadar sınıf bilinçli özneleşmiş fabrika işçilerinin yazdığı makalelere baktığımızda bugünün çoğu kadro geçinen ‘devrimcilerini’ devrimcilikte ve teoride hatta pratikte geride bıraktığı tarihsel olarak ispatlanmıştır.
Herşeye rağmen halk kitlelerinin ve işçi sınıfının özneleşmiş yıkıcı ve kurucu olmaya her daim hazır insanlarının sosyalizm ve devrim adına üretilen sahteliklerden uzak durması, örgüt fetişizmine sahip olmayan bizleri, bu bahsini ettiğimiz insanlardan uzak durmamaya ve bu insan formundaki her bir bireye kararlıca ulaşmaya çağırmaktadır. Devrimin membası burada yatmaktadır. Çünkü sorgulayan bilinç üretilen sahtelikten kopmuştur. Üretilen sahteliğe kadar ise sistemden kopup her türlü örgütsel formun içinde adeta örgüt bilinciyle örgüt denilen aygıtı sırtında taşımıştır. Sahtelik üretildikten sonra ise diyalektik maddeci yönteme sahip olduğu için felsefi kopuş yaşamıştır. Bu insanlara dikkat edilmelidir, yaşamlarındaki tutarlılıklara bakılmalıdır. Yaşamlarında düzene karşı duruşları hâlâ tutarlı ise bütün sahteliklerle arasına kalın çizgi çeken örgütsel ortamın yaratıcısı olmaya onları da çekmelidir örgüt.
Devam edecek olursak, eleştiride keskin özeleştiride tutuk, verilen görevi yapmakta atıl, sürekli suçlayacak birilerini arayan örgüt içerisinde kümelenmiş akıl, Mao Zedungun tarifini ettiği dar grupçu ve dar aklın ta kendisidir. Misilleme bu bahsini ettiğimiz kitlenin en belirgin özelliğidir. Örnek için dağlık bölgeleri ele alalım, bu bölgelerin aşiretleri veya kabilelerinin pek çoğu vurgunculuk ve kaçakçılıkla yaşamını idame ettirir, haliyle kır küçük burjuvazisi olmadığı için küçük burjuvaziden farklı olarak aşırı misillemeci ve grup çıkarı için yaşar. Bu özelliği hâlâ taşıyan ve gelenek sosyolojisinde yaşatan insanlara denk gelmek asla şaşırtıcı değildir. Bu insan gurubunu defaatle eğitmek, ikna temelli yaklaşmak, verilen görevlerin yükümlülüklerini hatırlatmak en büyük görevimizdir; ancak dediğimiz yerde ise verilen görev yapılmıyorsa, sözler verilip sürekli oyalama taktiğine soyunuluyorsa, örgüt için ideolojik eğitim yerini örgütsel tedbir almaya bırakır ki bunun adı devrimci demokrasidir. Örgütsel tedbir alınmazsa eğer ortada bir sınıfa karşı diğer sınıfın ideolojik mücadelesini yürütecek örgütsel siyasal haritadan silinir.
Bu bakımdan önce örgütsel adanmışlık, örgüt ve örgüt bilinci sınıf ve tarih bilinci sonra eleştirinin ve ideolojik mücadelenin her türlüsünü hem örgüt içinde hem de diğer devrimci dost kurumlara yürütülmesi iç tutarlılığı sağlayacağı için olmazsa olmaz önemdedir. Dolayısıyla biz komünistler, kendisini devrimci olarak yorumlayan proletarya partisinin kitlesi ve kadrolarını ve diğer devrimci dost kurumları eylem ve söylem bütünlüğüne göre degerlendiririz. Bir devrimcinin sınıfta kalacağı tek alan eylem ve söylem bütünlüğünün, örgütsel iç tutarlılığın bulanıklaşıp, çürümeye yüz tutmasıdır. Komünist devrimci güçlerin yirmi yıllık yenilgi süreci dikkatle incelendiğinde gelenek kitlesi içerisinde o hareketten bu harekete sevmediği kadrolar yüzünden taşınan bireylerinin kendisini sevmediği eski yoldaşlarına ve eski devrimci dost kuruma ispatı üzerinden hırsla şekillenenilmektedir. Bu tarifi imkansız hataları beraberinde getirebileceği gibi yaratılmış en büyük sahteliklerdendir.
Proletarya Partisi doğru programa sahiptir. Bu programın hayata geçirilmesi kadroların ve kitlenin eğitimine bağlıdır. Sınıf mücadelesi içerisinde sınıf bilinçli özneleşmiş ve sinanmış kadrolar, ilkel demokrasiye mesafe almış örgüt başarının ölçütüdür. Herkes işini yapsın aldığı görevleri yerine getirsin demek ilerleme kaydetmek ve sahteliklere mesafe almak için olmazsa olmaz parolamızdır.
Cemil Karaağaç
Yorumlar kapalı.