Chris Hedges
Abd için son bir umut daha var. Sandıkta yatmıyor. Amazon, Starbucks, Uber, Lyft, John Deere, Kellogg, Huntington, West Virginia’daki Özel Metaller fabrikasında, Berkshire Hathaway, Northwest Carpenters Union, Kroger’a ait, Chicago, West Virginia, Oklahoma ve Arizona’daki öğretmenler, fast-food çalışanları, Worcester, Massachusetts’teki yüzlerce hemşire ve Uluslararası Tiyatro Sahnesi Çalışanları İttifakı üyeleri tarafından düzenlenen sendika örgütlenmesinde ve grevlerinde yatmaktadır.
Genellikle çekingen sendika yönetimine meydan okuyan örgütlü işçiler, ABD’nin dört bir yanında yürüyüşteler. Dört milyondan fazla işçi, çoğunlukla konaklama ve yiyecek hizmetleri, sağlık ve sosyal yardım, ulaşım, konut ve kamu hizmetlerinden olmak üzere iş gücünün yaklaşık % 3’ü, cezalandırıcı ve riskli çalışma koşullarıyla birlikte düşük maaşları reddederek işten uzaklaştı. 18-34 yaş arasındakilerin %77’sine tırmanan gallup anketinde giderek artan bir konsensüs var – ABD iş gücünün sadece %9’u sendikalı olmasına rağmen, egemen kapitalist sınıftan güç ve güç imtiyazlarının dengesini değiştirmenin tek yolunun harekete geçirmek ve grev yapmak olduğu. Uyanmış Demokratları unut. Bu bir sınıf savaşı.
Karl Popper’ın hatırlattığı soru, iyi insanları nasıl yöneteceğimiz değil. Joe Biden gibi figürler, iktidara ilgi duyanların çoğu en iyi ihtimalle vasattır ve Dick Cheney, Donald Trump veya Mike Pompeo gibi birçok kişi venaldir. Asıl soru, yetersiz veya kötü liderlerin çok fazla zarar vermelerini önlemek için kurumları nasıl organize edeceğimizdir. Gücü güçle nasıl karşı karşıya karşıya yapacağız?
Demokrat Parti, 1930’larda faşizm ve komünizmi önleyen radikal Yeni Anlaşma reformlarını zorlayacak. Clinton yönetimine kadar uzanan boş siyasi tiyatrosu, Biden’ın oy kullanma özgürlüğü yasası ve John Lewis Oy Haklarının İlerleme Yasası’nı geçirmesi için filibuster’ı iptal etme çağrısında bulunduğunda Atlanta’da tam teşhir edildi . Georgia Demokrat gubernator adayı Stacey Abrams, eyaletteki birçok oy hakkı grubuyla birlikte, çok açık bir şekilde azarlanarak etkinliği boykot etti. Biden’ın alaycı hilesinin farkındaydılar. Demokratlar azınlıktayken, filibuster’a bir cankurtaran salı gibi sarıldılar. Daha sonra Sen. Barack Obama, diğer Demokratlarla birlikte bunun yerinde kalması için kampanya başlattı. Ve birkaç gün önce, Demokrat lider Sen. Ted Cruz’un önerdiği yasayı engellemek için filibuster’ı işe aldı.
Demokratlar demokrasimizin dağıtılmasında tam ortak oldular, karanlık ve kurumsal paraları seçim sürecinden uzaklaştırmayı reddettiler ve Obama’nın yaptığı gibi, başkanlık yürütme eylemleri, ajans “rehberliği”, bildiriler ve Kongre’yi baypas eden diğer düzenleyici karanlık maddelerle yönettiler. Sonsuz savaşlarımızın başlatılmasına ve devam etmesine yardımcı olan Demokratlar, aynı zamanda NAFTA, vatandaşların genişletilmiş gözetimi, militarize polis, dünyanın en büyük hapishane sistemi ve şüphelilerin kendilerine ve avukatlarına izin verilmeyen gizli kanıtlarla mahkum edilmelerine ve hapsedilmelerine izin vermek için gereken süreç ve avukat-müvekkil ayrıcalığı da dahil olmak üzere neredeyse tüm hakları kaldıran Özel İdari Önlemler (SAM’ ler) gibi terörle mücadele yasalarının ortak mimarlarıydı. Şaşırtıcı kaynakların orduya çarçur etmesi – yılda 777,7 milyar dolar – Senato’da 89’a karşı 10 oyla ve Temsilciler Meclisi’nde 363’e karşı 70 oyla geçti, istihbarat teşkilatlarına yılda harcanan 80 milyar dolarla birleştiğinde, ordu ve istihbarat servisleri, çoğu Booz Allen Hamilton gibi özel müteahhitler tarafından yönetiliyor, neredeyse her şeye kadir. Demokratlar uzun zaman önce işçileri ve sendikaları terk etti. Örneğin Maine’in Demokrat valisi Janet Mills, birkaç gün önce eyaletteki tarım işçilerinin sendikalaşmasını sağlayacak bir tasarıyı öldürdü. Tüm önemli yapısal konularda Cumhuriyetçiler ve Demokratlar arasında hiçbir fark yoktur.
Demokrat Parti, artan enflasyon oranlarıyla şiddetlenen ekonomik sıkıntıyı hafifletmek için ne kadar uzun süre gerçek reformlar yapmazsa, destekçilerinin çoğunun hayal kırıklığını, yaygın ilgisizliği (oy kullanmayan 80 milyon uygun seçmen, seçmenlerin üçte biri var) ve Donald Trump’ın kült Cumhuriyetçi Partisi tarafından körüklenen “liberal” elitlerin nefretini o kadar besliyor. İmzalı altyapı paketi Build Back Better, ince baskıyı okuduğunuzda, milyarlarca devlet parasının kurumsal banka hesaplarına bir başka infüzyonudur. Demokrat Parti’yi kimin finanse edip kontrol ettiği göz önüne alındığında, bu kimseyi şaşırtmamalıdır.
Ülkenin en az yarısını finansal sıkıntı içinde yaşayan, yabancılaşan ve haklarından mahrum edilen, bankalar, kredi kartı şirketleri, öğrenci kredi şirketleri, özelleştirilen kamu hizmetleri, gig ekonomisi, dünya çapında covid-19 ölümlerinin dörtte biri ile sonuçlanan kâr amaçlı bir sağlık sistemi olan -dünya nüfusunun %5’inden az olmamıza rağmen- ve köle maaşı ödeyen ve yardım sağlamayan işverenler tarafından avlanan acı ve istikrarsızlık giderek kötüleşiyor. Biden, genişletilmiş işsizlik ödeneği, kira yardımı, öğrenci kredileri için hoşgörü, acil durum kontrolleri, tahliyelerle ilgili moratoryum ve şimdi de pandemi yeniden yükselirken çocuk vergi kredilerinin genişlemesinin sona ermesine başkanlık etti. Pandeminin sağlık ve ekonomik açıdan ele alınması, imparatorluğun derin çöküşünün bir işareti daha. Sigortasız olan veya Medicare kapsamında olan Amerikalılara, genellikle ön cephe çalışanları, satın aldıkları reçetesiz COVID testleri için geri ödeme edilmez. Yüksek Mahkeme – adaletlerden beşi halk oylamasını kaybeden başkanlar tarafından atandı – ayrıca Biden yönetiminin büyük işverenler için aşı veya test görevi uygulamasını engelledi. Ve ufukta, salgından kaynaklanan ekonomik serpintiden beslenen, büyük ölçekli kredi temerrütleri ve başka bir finansal kriz var. İşler ne kadar kötüleşirse, Demokrat Parti ve onun “liberal” demokratik değerleri o kadar itibarsızlaşır ve kanatlarda gizlenen Hristiyan faşistler o kadar gelişir.
Tarihin defalarca kanıtladığı gibi, çıkarlarına adanmış bir siyasi partiyle ittifak yapan örgütlü emek, zenginlere karşı geri itmek için en iyi araçtır. Nick French, Jacobin’deki bir makalesinde, “Demokratik Sınıf Mücadelesi” adlı kitabında İsveç refah devletinin yükselişini inceleyen sosyolog Walter Korpi’nin çalışmalarını çiziyor. Korpi, Fransızların yazdığı gibi İsveçli işçilerin “endüstriyel hatlar boyunca örgütlenmiş ve İsveç Sosyal Demokrat İşçi Partisi (SAP) ile yakın çalışan merkezi bir sendika federasyonu olan Landsorganisationen (LO) tarafından birleştirilmiş güçlü ve iyi organize edilmiş bir sendikal hareketi nasıl inşa ettiğini” detaylandırdı. Refah devletini inşa etme savaşı örgütlenmeyi gerektiriyordu – işçilerin % 76’sı sendikalıydı – grev dalgaları, militan işgücü faaliyeti ve SAP siyasi baskısı. Korpi, “İşçi başına düşen iş günü sayısı açısından ölçülen, yüzyılın başından 1930’ların başına kadar İsveç, Batılı ülkeler arasında en yüksek grev ve lokavt seviyesine sahipti” diye yazıyor. 1900-13 yılları arasında, Fransızca’nın da belirttiği gibi, “İsveç’te bin işçi başına grev ve lokavt nedeniyle 1.286 gün boşta kaldı. 1919-38 yılları arasında 1.448 kişiydi. (Karşılaştırmak gerekirse, geçen yıl Abd’de, Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu verilerine göre, iş durmaları nedeniyle bin işçi başına 3,7 günden az boşta kalma oldu.)” Yeşiller Partisi , Sosyalist Alternatif ve Halk Partisi’nin de aralarında bulunduğu birkaç üçüncü parti bu imkanı sağlıyor. Ama Demokratlar bizi kurtarmayacak. Milyarder sınıfına satıldılar. Sadece kendimizi kurtaracağız.
Sendikalar siyasi bölünmeleri yıkarak, tüm siyasi anlayışlardan işçileri ortak bir oligarşik ve kurumsal düşmanla savaşmak için bir araya getiriyor. İşçiler güç uygulamaya ve egemen sınıftan talepler çıkarmaya başladıktan sonra, mücadele toplumları iktidarın gerçek yapılandırmaları hakkında eğitir ve birçoğunu neyafistlerin kollarına sürükleyen güçsüzlük duygularını azaltır. Bu nedenle çalışan kadın ve erkeklere ihanet eden Demokrat Parti’ye teslim olmak korkunç bir hatadır.
Çoğu Demokrat Parti’yi finanse eden elitlerin hırçın yağmaları, 2008’in mali çöküşünden ve salgından bu yana hızlandı.
Wall Street bankaları 2021 için rekor kar kaydetti. Financial Times’ın belirttiği gibi, Fed tabanlı borçlanmadan kaynaklanan alt yazı ücretlerini sağdılar ve birleşme ve satın almalardan kar ettiler. Matt Taibbi’nin de belirttiği gibi, salgının başlangıcından bu yana yaklaşık 5 trilyon dolarlık Fed harcamalarından beslenen karlarını büyük maaş bonuslarına ve hisse geri alımlarına pompaladılar. Taibbi, “Bu yeni servetin büyük kısmı -çoğu- bir avuç yönetici için tazminata dönüştürülüyor.” diyor. “Geri alımlar savunma, ilaçve petrol ve gazdada yaygındı , bunların hepsi de rekor yılını ikinci düz yıllarını tamamlayarak kârlarını artırdı. Şu anda ABD’de yaklaşık 745 milyardere ulaştık ve mart 2020’den bu yana net değerinin yaklaşık 2,1 trilyon dolardan 5 trilyon dolara kadar büyüdüğünü gördük ve neredeyse tüm bu servet artışı Fed’in balon bilançosuna bağlı.”
Kroger tipiktir. Farklı markalar altında yaklaşık 2.800 mağaza işleten şirket, Baker’s, City Market, Dillons, Food 4 Less, Foods Co., Fred Meyer, Fry’s, Gerbes, Jay C Food Store, King Soopers, Mariano’s, Metro Market, Pay-Less Super Markets, Pick’n Save, QFC, Ralphs, Ruler ve Smith’s Food and Drug dahil olmak üzere 2020’de 4,1 milyar dolar kar elde etti. 2021’in üçüncü çeyreğinin sonunda, 2020’nin ilk çeyreğinde 399 milyon dolar artışla 2,28 milyar dolar nakite sahip oldu. Kroger CEO’su Rodney McMullen 22 milyon dolardanfazla kazandı , 2018’de kazandığı 12 milyon doları neredeyse ikiye katlıyor. Bu, ortalama bir Kroger işçisinin maaşının 900 katından fazla. Kroger ayrıca 2021’in ilk üç çeyreğinde hisse geri alımlarına tahmini 1,3 milyar dolar harcadı.
Market çalışanları, 13 Ocak 2022’de Denver’ın doğusundaki King Soopers Kroger mağazasının önünde grev yapıyor. David Zalubowski | AP
Kroger işçileri arasında yapılan bir ankette Ekonomik Yuvarlak Masa toplantısında, “Kroger, işçilerinin yüzde 86’sının tek işverenidir ve bu da onu elde edilen tek gelir kaynağı haline getirerek,” ifadesi yer yorulmuştur. “Geçim ücreti kazanmak için tam zamanlı çalışmak, Kroger’ın yıllık 45.760 dolarlık bir yaşam ücreti için saat başına 22 dolar ödemesini gerektirecek. Ancak Kroger işçilerinin ortalama yıllık kazancı 29.655 dolara eşittir. Bu, yaşam ücreti için gerekli temel ihtiyaçlar için ödenmesi gereken yıllık gelirden 16.105 $ eksiktir. Kroger işçilerinin üçte ikisinden fazlası düşük ücretler ve yarı zamanlı çalışma programları nedeniyle hayatta kalma mücadelesi ediyor. Her on Kroger işçisinden dokuzu, ücretlerinin gıda ve konut gibi temel giderlerin arttığı kadar artmadığını bildiriyor. 1990 yılından bu yana, en deneyimli Kroger gıda memurlarının ücretleri ankete katılan üç bölgede yüzde 11’den 22’ye (enflasyona göre ayarlanmış) geriledi. Tüm market endüstrisinde, işgücünün yüzde 29’ı federal yoksulluk eşiğinin altında veya yakınında.”
Güney Kaliforniya, Colorado ve Washington’daki Kroger’a ait mağazalardaki 10.000 çalışanın üçte birinden fazlası (%36) tahliyeden endişe duyduklarını söyledi. Dörtte üçünden fazlası (%78) gıda güvensizliği içindedir. Son bir yıl içinde her 7 Kroger işçisinden biri evsizlikle karşı karşıya kaldı. Kroger çalışanlarının yaklaşık 5’te 1’i (%18) bir önceki ayın ipoteğini zamanında ödemediğini söyledi.
8.000’den fazla sendikalı Kroger’s King Soopers çalışanı, ülkenin en büyük market zinciri ve dördüncü büyük özel işvereninden daha yüksek ücret ve daha iyi çalışma koşulları talebiyle Colorado’da 12 Ocak’ta greve gitti.
Sınıf mücadelesinde ortaya çıkan cephe hatlarından biri burada yer almaktadır. Zamanımızı ve enerjimizi yatırmamız gereken yer burası.
Başından beri kapitalist demokrasimiz bize karşı hileliydi. Electoral College, George W. Bush ve Trump gibi başkan adaylarının halk oylamasını kaybetmesine ve göreve devam etmesine izin ediyor. Eyalet nüfusuna bakılmaksızın eyalet başına iki senatör verilmesi, 62 senatörün nüfusun dörtte birini, altı senatörün ise diğer dörtte birini temsil ettiği anlamına geliyor. Kurucu babalar kadınları, Amerikan yerlilerini, Afrikalı Amerikalıları ve mülksüz erkekleri haklarından mahrum etti. Vatandaşların çoğu, çoğu köle sahibi olan iktidardaki beyaz erkek aristokratlar tarafından kasıtlı olarak demokratik sürecin dışında bırakıldı.
Demokrasimizdeki tüm açılımlar uzun süren halk mücadelesinin bir sonucu oldu. Sanayileşmiş herhangi bir ülkenin en kanlısı olan emek savaşlarımızda yüzlerce işçi katledildi, binlercesi yaralandı, on binlercesi kara listeye alındı. Lağvediciler, suffragistler, sendikacılar, haçlı gazetecileri ve savaş karşıtı ve sivil haklar hareketlerinde olanlar demokratik alanımızı açtılar. Bu radikal hareketler 20’nin başında bastırıldı ve acımasızca söküldü.lik anti-komünizm adına yüzyıl. 1930’larda yeni kitle hareketlerinin yükselişinin ardından yine kurumsal elitler tarafından hedef alındılar. 1960’larda yeniden yükselen bu halk hareketleri bizi santim santim eşitlik ve sosyal adalete doğru taşıdı. 1960’larda elde edilen bu kazanımların çoğu, neoliberalizm, deregülasyon ve zenginlerinve şirketlerin siyasi liderleri seçmek ve yasa çıkarmak için seçimleri finanse etmelerine izin veren Citizens United gibi mahkeme kararlarıyla yasallaştırılan yozlaşmış bir kampanya finans sisteminin saldırısı altında geri alındı. Jeff Bezos ve Elon Musk da dahil olmak üzere 19.
Sınıf mücadelesi insanlık tarihinin çoğunu tanımlar. Marx bunu doğru anladı. Bu yeni bir hikaye değil. Zenginler, tarih boyunca, kitleleri boyundurup yeniden boyun eğdirmenin yollarını buldular. Ve kitleler, tarih boyunca, zincirlerini atmak için döngüsel olarak uyandılar.
Fotoğraf | özelliği Bay Fish tarafından orijinal illüstrasyon
Chris Hedges, The New York Times’ta on beş yıl boyunca yabancı muhabirlik yapan pulitzer ödüllü bir gazetecidir ve burada Orta Doğu Büro Şefi ve Balkan Büro Şefi olarak görev yaptı. Daha önce The Dallas Morning News, The Christian Science Monitor ve NPR için denizaşırı ülkelerde çalıştı. Emmy Ödüllü RT America programı On Contact’ın sunucusudur.
Kaynak:mintpressnews.com
Yorumlar kapalı.