Mao Zedong, 26 Aralık 1893’te Hunan eyaletindeki köylü bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve daha sonra öğretmen oldu. İmparatoru deviren 1911 Xinhai Devrimi’nden ve 1919 Versailles Antlaşması’na karşı Dördüncü Mayıs Hareketi’nden güçlü bir şekilde etkilendi.
Mao, Pekin’e taşındı ve burada Pekin Üniversitesi’nde kütüphane asistanı oldu. Zaten anti-emperyalizm ve Çin milliyetçiliğinden etkilenmiş olduğundan bu dönemde Marksist oldu. Mao, Temmuz 1921’de Çin Komünist Partisi’nin (ÇKP) kuruluşuna katıldı.
Başkan Mao, 1923’te parti komitesine seçildi ve Şanghay’a taşındı. 1927’de Kuomintang (KMT) güçleri Şangay katliamında komünistleri katletti. Bu katliam, komünistler ve milliyetçiler arasında iç savaşa yol açan pek çok katliamdan biriydi.
İç savaş sırasında Mao köylüleri seferber etti ve KMT güçlerinden kaçmak için 1934-35’te Kiangsi’den Şangay’a Uzun Yürüyüşün organize edilmesinde etkili oldu. Ayrıca Joseph Stalin’in desteklediği Politbüronun Başkanı oldu.
İkinci Dünya Savaşı sırasında komünistler ve KMT, Japonlara karşı savaşmak için geçici bir ittifak kurdu. Ancak iç savaş sonunda yeniden başladı ve 1 Ekim 1949’da Mao’nun Çin Halk Cumhuriyeti’ni kurmasıyla komünist zafere yol açtı.
Mao, Kore Savaşı’na Çin birliklerini göndererek emperyalist güçlerin Kuzey Kore’den geri püskürtülmesine yardımcı oldu. Ayrıca ekonomik eşitsizliği önemli ölçüde azaltan toprak reformu kampanyaları başlattı. Ekilebilir arazinin yaklaşık %30-40’ı 300 milyon köylüye yeniden dağıtıldı.
Geleneksel olarak Çinli kadınlara ikinci sınıf vatandaş muamelesi yapılıyordu ama aynı zamanda tarihteki en büyük kamulaştırmayla onlara toprak da verildi. Mao’nun Büyük İleri Atılımı yeni fabrikaların, hastanelerin, tıp okullarının ve tarımsal Halk Komünlerinin inşasına yol açtı.
Mao ve diğerleri, parti içinde Çin’de kapitalizmi yeniden kurmaya çalışan Deng Xiaoping liderliğindeki revizyonist bir elitin ortaya çıkmasından endişe duyuyorlardı. Mao, 1966’da bu kapitalist-burjuva ideolojiyle mücadele etmek için Kültür Devrimi’ni başlattı. Ayrıca Stalin’in ölümünün ardından Sovyetler Birliği’nin izlediği revizyonist yönelimden de belirgin bir şekilde uzaklaştı.
Mao, Marksizm-Leninizmi Çin’in kendine özgü koşullarına uyarlayarak ve Marksist-Leninist ideolojiye katkıda bulunarak Marksizmi niteliksel olarak geliştirdi. Proletarya Diktatörlüğü altında devrimin özellikle parti içinde devam etmesi gerektiğini vurguladı.
Mao 1976’da öldüğünde, politikaları Çin halkının yaşamlarını önemli ölçüde iyileştirmişti. 1965’te Çin’de 200.000 doktor vardı ve yaşam beklentisi 1949’da 35’ten 1975’te 63’e çıktı. 1970’lerde %65,5’e kıyasla 1949’da nüfusun yalnızca %20’si okuyabiliyordu.
