Alberto Negri’nin ironik tarzda bir Müflis sistem ve kendi özgülünde müflis devlet eleştirisi yönelttiği, olguların G7 ve İtalyan Devleti cephesinden durum okumasını, Savaş Lordlarının, silah ve savaş ticareti karlarının kamaştırdığı gözleri ile emperyalist açlığını doyurmak için dersler çıkarmaksızın, yeni yeni yıkımlara ve yenilgilere koşturacağının ipuçlarını ortaya koyuyor. Geriye Italyan Komünistlerinin ve Devrimcilerinin sürece doğru müdahaleleri ile kendi burjuvazisinin ve onun devletinin yenilgisini, G7 zenginlerinin yeni yıkım projelerini boşa çıkarmak için uluslararası ittifaklarıyla birleşerek fırtınayı ters çevirmesi gerekiyor. Devrimci Demokrasi
***
G7. Firmanın “demokrasinin kollarına ihracatı” için görkemli bir şekilde kapatıldığını tasdik etmek için bir savaş tarihçisinden çok bir iflas mütevellisine ihtiyaç vardır.
Alberto Negri
Biden Avrupa’ya geldi ve bizim için soru şu: Afganistan daha ne kadar gelecek? Burada bir savaş vakanüvisinden çok, bir iflas yöneticisine, “demokrasinin kollarında ihracat” için firmanın şanlı kapanışını tasdik etmek için ihtiyaç vardır.
Toplantı, İtalyan bayrağının dalgalandığı Herat Camp Arena’da ıssız bir hangarda – o bile açık havada yapmak cesaret edemedi – yapıldı. Sivil ölümlerin yüzbinlerce sorumluluğunu taşımaya siyasiler ve stratejistler, bir kuşağın başarısızlıklarla dolu sahnesi; rüzgara atılan para, yokedilen insan kaynakları ve yakılan malzemeler.
Afganistan 20 yıl sonra Taliban’ın eline düşme tehlikesiyle karşı karşıya. Irak’ta 2003’te Saddam Hüseyin’e karşı savaş ülkeyi ve Orta Doğu’yu kaosa sürükledi, 2011’de Kaddafi sonrası Libya’da yaşanan savaş ülkeyi parçalanmaya, Türkiye ile birlikte bölünmeye yol açtı. ve Rusya’nın Trablusgarp ve Sirenayka’yı paylaştığı, Suriye’de Esad rejimi ile cihatçılar savaş, Moskova’yı Akdeniz kıyılarına itti. Batı’nın sivilleri katletmek için Suudiler ve Emirlikler’den beslendiği Yemen’den bahsetmiyorum bile.
İtalya’ya gelince – Libya’yı düşünün – bu askeri müdahalelerden, Akdeniz’deki en büyük ortağını süren ve güney kıyıyı Sahel’in dibine kaosa sürükleyen kendi müttefiklerinden sadece hasar ve alay aldı. Ama biz İtalyanlar hala buna kanıyoruz. Çünkü “demokrasi ve istikrar ihracı” firması henüz kapılarını tam olarak kapatmış değil. Aslında, yeni işler üzerinde çalışıyor. Ve bugün Cornwall’da G-7’nin oturum aralarında Biden ile Draghi arasında gerçekleşen ikili görüşmeden de öğrenebiliriz. Bu arada ABD başkanı, bir müttefik bir “düşman” tarafından saldırıya uğrarsa savaşa girmeyi sağlayan NATO’nun 5. maddesinin önemi konusunda ısrar edeceğini söyledi.
Bir kesinliğimiz var. İtalya şimdi Sahel’e gitmeye, Nijer’in başkenti Niamey’de askeri üs açmaya ve Barkhane misyonunu kapatan Fransızlara ve cihatçı Afrika ülkelerine yardım etmek için Mali’de saldırı helikopterleri konuşlandırmaya hazırlanıyor. Ama paradoksal bir durumda. Çünkü İdris Deby’nin devrildiği Çad’dan, köktendinci akımların itici gücü altında hükümetler kuran ve yıkan darbeci generallerin Mali’sine kadar bu ülkeleri kimin yönettiğini bile bilmiyoruz. Ama biz orada olmak, askeri sanayilerimizin markasını taşımak, kendimize önemli bir hava vermek, bize müttefik olarak değil rakip olarak bakan ülkelerle birlikte masaya oturmak istiyoruz.
Özünde, biz bir cicili, çoğu zaman zararlı insanlar tarafından yönetilen, on dokuzuncu ya da en kötü yirminci yüzyıldaymışız gibi siyaset yapan, asla gelmeyecek bir ipucu bekleyen askeri ve ekonomik güçlerin arkasında kuyruklarını sallayan işe yaramaz bir ülkeyiz. Bu aynı zamanda Birleşik Arap Emirlikleri ile olan diplomatik vakada da gösterilmektedir. İtalyan gazetecileri Herat’a taşıyan askeri uçağa ait Boeing 767, Suudi Arabistan’ın Dammam havaalanında üç saat süreyle bloke edildi: Komutana verilen uçuş planına rağmen Emirlikler semalarında uçması engellendi. Karar, Ocak ayında Conte yöneticisinin İtalya’sının Abu Dabi ve Riyad’da Renzi hükümeti tarafından onaylanan ve Yemen’de kullanılacak 20 bin Rwm hava bombasının 411 milyon avronun üzerindeki satışını iptal etmesi nedeniyle geldi.
Suikastçı Prens Muhammed bin Salman’ın arkadaşı olan Senatör Renzi’nin Conte’yi kovması tesadüf mü? Doğru ve doğru bir şeye karar verilir verilmez, burada görevdeki Atlantisliler tarafından, yani başbakan olarak siber güvenliğimizi İsraillilerden almak isteyen Renzi tarafından boykot ediliyorlar. Bu nedenle, Scandicci senatörü, hizmet delegasyonları konusunda çok heyecanlıydı ve Conte’den, itiraz ettiği bir harcama bölümüne bir bütçe kesintisi aldı: çünkü buna, belki de kendisinin ve arkadaşlarının çıkarlarına dayanarak karar vermemişti. ve yurtdışı. Bir politikacı şu ya da bu şekilde Bin Selman’dan para aldığında her şey gerçekten mümkün.
Aslında ülkemizde uzun zamandır Gizli Servisler üzerinde, ancak zaman zaman, ancak yeri geldiğinde konuşulan askeri ve güvenlik meselelerini de içeren bir yeraltı iktidar mücadelesi var.
Bunlar kamuoyunun kendisine, politikacıların da Draghi hükümetine sorması gereken şeyler. Özellikle İtalya, Regeni ve Zaki olayları ve sürekli insan hakları ve demokratik özgürlük ihlalleri karşısında bir gün Mısır’a askeri mega tedariki durdurmaya karar verirse. Demokrasi ihraç etmek istiyor muyuz? O zaman yargımızla ve adaletin temel ilkeleriyle alay eden diktatörlük rejimlerine silah satmayı bırakırız. Aksi takdirde Herat’tan daha acıklı bayrak taşıyıcıları göreceğiz. Biden geldiğinde dikkatli ol.
Yorumlar kapalı.