N.Tonia /PCİ(n)
Rusya Federasyonu (FR) tarafından 24 Şubat’ta Ukrayna’da başlatılan savaşın doğası, nedenleri ve kökenleri ile ilgili birçok yazı ve konuşma bulunmaktadır. Bunların bir kısmı güvenilir ve yararlı bilgiler bakımından zengindir, ancak her birinin derinliği (ne kadar kapsamlı olduğu), onu parçası olduğu gerçek tarihsel süreçte ne kadar çerçevelediğine ve dolayısıyla yazarın sahip olduğu anlayışa bağlıdır. Her birinin gerçeğine gelince, eğer tamamen akademik bir söylem ya da yazı değilse, onu kendi haline getirenlere ve yazara bunu uygulayarak doğrulamak kalmıştır.
Rusya Federasyonu’nun Ukrayna’ya askeri müdahalesi, 75 yıldır açık ara en büyük emperyalist güç olan ABD’nin, Putin grubunun FR topraklarına ve eski Sovyet ülkelerinin geri kalanının çoğuna müdahale özgürlüğünü sona erdirmesinden bu yana doğrudan ve NATO ve onun bir parçası olan 30 devlet aracılığıyla Rusya Federasyonu’na karşı yürüttüğü saldırıya verilen yanıttır. ABD’nin Rusya Federasyonu’na yönelik saldırısı, ABD emperyalist gruplarının devletinin, Rusya Federasyonu topraklarına ve ilk sosyalist devlet olan Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nin (SSCB) 1989-1991 döneminde dağılmasından doğan diğer devletlere serbestçe erişim sağlamak için konuşlandırdığı çabanın bir parçasıdır: bu yıl, 30 Aralık 1922’deki ilanının yüzüncü yılını kutluyoruz.
1917’de önce Lenin’in, sonra Stalin’in Komünist Partisi’nin önderliğinde ortaya çıkan Sovyet devleti, emperyalist güçlerin birbirini izleyen üç saldırısına başarıyla direnmişti: birincisi askeri (1918-2021); Sovyet liderlerinin yaptırımları, boykotları, komploları ve ortadan kaldırılmasıyla yürütülen; Hitler’in Almanya’sı tarafından yönetilen üçüncü (1941-1945) askeri. Dördüncüsü, 1946’da Churchill tarafından başlatılan ve ABD tarafından yönetilen “soğuk savaş”, 1989-1991 döneminde SSCB’nin dağılmasıyla sona erdi. SSCB’nin dağılmasına saldırganlıktan, ABD’nin ve NATO’nun gücünden ve dünya emperyalist sisteminin gruplarının ve güçlerinin doğrudan faaliyetlerinden kaynaklandığı tezi, işlerin burjuvazi lehine gerçek gidişatını yanlış yansıtmaktadır. Bu, komünist dünya anlayışını çok az özümsemiş ya da hiç özümsememiş, olayların gidişatını analiz ederken diyalektik materyalizmi kullanmayan, burjuvaziden etkilenen, kendilerini komünist ilan edenler de dahil olmak üzere yazarların yaptığı tüm analizlerde tekrarlanır. Çözülme, önce devrimci ivmenin zayıflaması, sonra da Sovyet toplumunda modern revizyonistlerin 1956’da Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nin (SBKP) önderliğine önce Kruşçev, sonra da Brejnev ile birlikte gelmesinin işaret ettiği dönüm noktasıyla tetiklenen ekonomik, toplumsal ve politik çöküşün uzun döneminin sonucuydu. (1)
1. La Voce’un bu sayısında, SSCB’nin emperyalist güçlerin ve grupların saldırganlığına karşı muzaffer direnişinin ve bizzat SSCB’nin “birin ikiye bölünmesinin” daha az özet bir açıklaması, Rosa L.’nin s. 50.
ABD hükümeti, SSCB hükümetine (Gorbaçov) NATO’yu 1989 sınırlarının ötesinde doğuya doğru genişletmeyeceğine, gerçekte SSCB’nin dağılması sayesinde, 1999’a kadar ABD ve Avrupalı emperyalist grupların, dağılmadan çıkan devletler tarafından yönetilen ülkelerde serbest bir ele sahip olduklarına söz vermişti. Rus halk kitleleri ve diğer Sovyet milliyetleri için korkunç bir zamandı. Ekonomi özelleştirildi ve 1’den oluşan bir avuç kapitalist tarafından ele geçirildi. önceki on yıllarda SSCB’de birbiri ardına dayatılan kapitalist yolu daha büyük bir protervia ile kişileştirmiş olan resmi ekonomik ve siyasi aygıtın büyük liderleri tarafından,(2) 2. Suçlu ve okült ekonominin (“karaborsa”) başlıca savunucuları tarafından aynı zamanda resmi ekonominin marjları ve kesişme noktaları üzerinde gelişti (yolsuzluk, Brejnev döneminde birçok Sovyet üssü tarafından takıntılı ve gereksiz yere ortaya konan bir sorundu) ve 3. Çarlık imparatorluğunun çöküşünde yurtdışına sığınan soylu ve burjuva ailelerin mirasçılarından. Emperyalist ülkelerin kamuoyunu manipüle etme ve sarhoşlaştırma sisteminin “oligarklar” olarak adlandırdığı ve Putin grubunun siyasi ifadesi olduğu sınıfı oluşturan kişilerdir. Nüfus kitlesinin koşulları, tüm alanlarda acımasızca kötüleşti: endeksler, ortalama yaşam süresindeki keskin düşüş ve genel ölüm oranındaki artış (SSCB’nin dağılmasının kurbanlarının birkaç on milyon, bazıları 50 milyon, İkinci Dünya Savaşı’nın neden olduğu Sovyet kurbanlarının iki katından fazla) ve bebek ölümleri olduğu tahmin ediliyor. Yeltsin’in marjinalleştirilmesi ve Putin’in 1999’da Rusya Federasyonu’nda iktidara gelmesi, Rus ekonomik ve sosyal sisteminin bu vahşi özelleştirme ve yıkım döneminin sonunu ve dünya emperyalist sisteminin grupları ve devletleri ile bir dereceye kadar eşit ilişkilere sahip, daha az istikrarsız bir ekonomik, sosyal ve siyasi rejimin kurulmasına işaret etmektedir. Rusya Federasyonu, sadece toprak, nüfus ve doğal kaynakların değil, aynı zamanda Brejnev SSCB’sinin askeri gücünün ve ekonomik, teknolojik ve bilimsel aygıtının da büyük bir bölümünü miras aldı. Putin’in başını çektiği siyasi grupla FR, ABD ve ABD’nin, Siyonist ve Avrupalı emperyalist grupların Uluslararası Toplumu’ndan (CI) görece bağımsız ulusal ve uluslararası bir politika uygulayan ve kendisini görece özerkliğe bile sokmuş bir devlet haline gelmiştir 1. Devletlerin (İran, Suriye, Filistin ve giderek artan sayıda Güney Amerika ve Afrika devleti) direnişinde, CI’nin emperyalist grupları tarafından serbest yağmalamaya isteksiz ve 2. ABD ile Çin Halk Cumhuriyeti arasındaki çatışmada, birinci sosyalist ülkelerin üç aşamasının ikincisinde yer alan bir ülke,(3) iki sınıf, iki yol ve iki çizgi arasındaki mücadelenin kaçınılmaz olarak ÇHC’nin geleceğini ve tarihteki rolünü belirleyecek bir dönüm noktasına sahip olacağı bir zamanda.
2. SBKP’nin XX Kongresi’nin kararları nedeniyle Sovyet toplumunun aniden kapitalist bir toplum haline geldiği iddiası yanlıştır. Mao’nun ve Maoistlerin yaptığı hata ve bu hatanın modern revizyonizme karşı mücadeledeki pratik sonuçları, Sovyetler Birliği’nde Kapitalist Üretim Tarzının Restorasyonu, Toplumsal İlişkiler 8 (Kasım 1990) makalesinde ortaya konmuştur.
3. Açıklama için, Program Manifestosu bölüm 1.7.3’e bakınız.
ABD ve NATO’nun FR’ye ve diğer eski Sovyet ülkelerine yönelik saldırısına gelince, bu, ABD emperyalist grup kompleksinin, 1945’te elde edilen ve geçen yüzyılın 70’lerinde zirveye ulaşan (dolar, dünyanın güvenilir para birimi haline gelen) dünya üstünlüğünün gerilemesini engellemek için yaptığı daha genel girişimin bir ifadesidir. Onların düşüşünü durdurmak için “askeri-endüstriyel-mali kompleks” (gerçek ABD federal hükümeti) vicdansızca 1. dünyanın bir ucundan diğer ucuna yüzlerce üs ve ajansta konuşlandırılan büyük askeri gücü, 2. denenmiş ve test edilmiş sızma, sabotaj, her türlü toplumsal karşıtlığın sömürülmesi, siyasi istikrarsızlaştırma ve “rejim değişikliği” (ancak Afganistan ve Libya’da görüldüğü gibi her zaman olumlu sonuçlar vermeyen) ve 3. 1971’den beri dünyanın güvenilir para birimi olarak dayatılan doların para sistemi, Bretton Woods’un 1944’teki uluslararası anlaşmalarını açıkça ihlal ediyor (mali ve parasal yaptırımlar çoğalıyor, ancak ABD emperyalist gruplarına karşı giderek daha fazla geri tepiyor: doların dünya para sistemindeki rolünü azaltıyorlar). Uluslararası anlaşmaların ve paktların ihlali, Donald Trump’tan önce bile ABD makamları için ortak bir uygulama haline geldi.
***
Pasifist propaganda, şiddetsizlik eğitimi, burjuva devletlerin savaşa hazırlık politikasına karşı yöneltilmişse, burjuvazinin potansiyel askere alma bölgelerine yönelikse, kutsaldır.
Bununla birlikte, burjuvazinin, para sayesinde, burjuva toplumlarının aynı siyasi ve askeri sarsıntılarına, emeğin üretkenliğindeki artışa ve bunun sonucunda milyonlarca bireyin üretim sürecinden atılmasına rağmen, silahsızlandırılmayı, ezilen sınıfların ve halkların savaşçı ruhunu ortadan kaldırmayı amaçlaması, istediği kadar paralı asker ve imha uzmanı istihdam edebileceği bir durumda haksızlıktır.
Kendimizi şiddetsizlik konusunda eğitmemiz gerekmiyor, ama savaşmayı ve savaşmayı öğrenmemiz gerekiyor, çünkü subayın ya da ateş mangasının nizam silahı ya da egemen sınıfa hiyerarşik ya da ideolojik boyun eğme yoluyla ölüme gönderildikleri için değil, sadece haklı bir amaç için.
Pasifizmimizin özü budur: sadece haklı bir amaç için savaşmak ve savaşmak. Çünkü güçsüz kitlelerin yöneticilerine boyun eğmesi ve onlar tarafından serbest bırakılan askeri faaliyetlere istifa eden katılımı ancak bundan değil, artık başkalarından ne yaşayacaklarını almak için savaşmak zorunda kalmayan bir insan topluluğu artık savaşlara ihtiyaç duymayacak bir insan topluluğu ortaya çıkabilir.
***
Emperyalist burjuvazinin egemenliğinin dünyada dayattığı gidişat, Rusya Federasyonu’nu da bir dönüm noktasına zorlamaktadır. FR, NATO’nun sınırlarına kadar genişlemesine maruz kalmıştır. 2014 yılında Ukrayna’da Yanukoviç’in destekçilerini kaderlerine terk eden Rusya karşıtı bir hükümetin kurulmasına para kazandırdı ve esasen acı çekti. Ancak 24 Şubat 2022’de devam eden sürecin devamına karşı askeri müdahale başlattı. Ancak kapitalistlerin FR’sinin (SSCB’nin dağılmasının vurguncuları) Putin grubu tarafından siyasi olarak kişileştirilen savaşının 24 Şubat’ta başlattığı savaş, Rusya’daki sınıf mücadelesinde de bir rol oynayacaktır: bugün öngöremediğimiz biçimlerde ya da 1. Rus “oligarklarının” ABD emperyalist gruplarının Uluslararası Topluluğu’na tam entegrasyonuna (köleleştirilmesine) katkıda bulunacaktır. Siyonistler ve Avrupalılar (Japonya, Güney Kore, Singapur, Avustralya ve diğer ülkelerin emperyalist gruplarının on yıllar önce onunla bütünleşme biçiminden daha kötü) (4) veya 2. eski Sovyet topraklarında sosyalizmin yeniden başlaması. Burada komünist gruplar ve partiler boldur (Doğu Avrupa’nın eski halk demokrasilerinde olduğu gibi). Kendi aralarında bölünmüş durumdalar ve görece zayıflar, çünkü SSCB’yi çöküşe ve dağılmaya götüren hatalar ve sınırlar ve komünist dünya anlayışının özgül detaylandırılması ve asimilasyonu hakkında yeterince gelişmiş bir anlayışa sahip değiller: tamamen üstesinden gelinebilecek bir çıkmaz. Savaş onları bunun üstesinden gelmeye zorlar.
4. Suriye, İran, Irak, Libya ve diğer savaşlarda ABD emperyalist gruplarıyla çatışmalar, başında Putin grubunun bulunduğu Rusya Federasyonu’nun bağımsız bir devlet olarak kurulması sürecindeki çatışmalardır ve Avrupalı emperyalist grupların ABD’den bağımsız kendi Avrupa siyasi kurumlarını yaratma sürecine biçim olarak farklı olsa da özünde benzerdir. Ama şimdi ABD emperyalist grupları daha kötü durumdalar, genel kriz kötüleşti ve CI’ye sadece hizmetkarları kabul ediyorlar.
ABD’deki, Rusya’daki ve dünyanın dört bir yanındaki emperyalist gruplara gelince, onlar, uzlaşmaz çatışmalarla bölünmüş durumdalar. Böylece aralarındaki mücadeleler her alanda artacaktır (nihayetinde her emperyalist grup sermayesine değer vermeli ve bu amaçla dünyada ticaretini destekleyen Devleti ileri sürmelidir). Dahası, dünya üzerindeki egemenliklerinin devam etmesi, tüm insanlığı ortak bir yıkıma götürecek, böylece halk kitleleri arasında ve ezilen ülkelerde giderek daha geniş bir kendiliğinden direniş uyandıracaktır.
Halk kitlelerinin emperyalist burjuvazinin dayattığı gidişat karşısındaki hoşnutsuzluğu, sabırsızlığı her ülkede, hatta ABD’de (Trump bunu göstermiştir) ve diğer emperyalist ülkelerde bile büyüyor: İtalya’da bunu iyi görüyoruz. Fakat halk kitleleri, arkalarında taşıdıkları tarih ve egemen sınıf tarafından zorlandıkları koşullar, ahlaki ve entelektüel olarak biçimlendirildikleri tarih ve koşullar nedeniyle, ancak bir yön sayesinde tarih yazabilirler. Mevcut toplumda bu sadece 1 verebilir. egemen sınıfın grupları (kitlelerin sabırsızlığından yararlanan ve bir bölümünü diğeriyle karşı karşıya getiren karşıtlıkları geliştiren: Donald Trump bize ABD halk kitleleri içinde ne kadar güçlü olduklarını ve onlar temelinde onları harekete geçirmenin nasıl mümkün olduğunu gösterdi) veya 2. halk kitlelerini, bütün kesimlerinin egemen sınıfla ortak karşıtlığından yararlanarak harekete geçiren ve örgütleyen komünistlerdir. Diyalektik materyalizm, komünistlerin önderlik yöntemidir. Yönleri, eylemlerinde kullanırlarsa etkilidir. Bu amaçla, onu bir bilgi yöntemi olarak da kullanmaları gerekir, çünkü yapma özgürlüğü (yani yapma yeteneği), dönüştürmek istediğiniz şeyin doğasında bulunan gerekliliğin farkındalığıdır. Bir civciv beslerseniz, onu yumurta yaparsınız. Bir bebeği gereksiz yere beslerseniz, onu yumurta yapmaya zorlarsınız.
Sosyalizmi kurmak mümkündür: Marx’ın Kapital’de açıkladığı gibi burjuva toplumunun bilimi bize bunu öğretir. Her ülkede nasıl yapılacağını anlamak ve yapmak komünistlere kalmıştır. Biz İtalyan komünistleri, ülkemizdeki sınıf mücadelesinin koşullarını anlamalı ve İtalya’yı sosyalist bir ülke yapacak devrimi ilerletmeliyiz. Bu görevi yerine getirmek, diğer ülkelerin komünistlerine yardım etmenin ve proleter enternasyonalizminin gelişmesine katkıda bulunmanın da temel yoludur.
Kaynak:La Voce (E.n.La Voce,Yeni İtalyan Komünist Partisinin merkezi yayın organıdır.)
Yorumlar kapalı.