Kıskanılacak bir Halk Sağlığına sahip olan bir ülkede, artık ilaç veya tıbbi malzeme yok, ameliyatlar askıya alınıyor ve açlık yayılıyor. Yüksek faiz oranları ve petrol acil nedendir. Arkasında: iş tıbbı ve neoliberal politikalar
“ Hastalanmayın, incinmeyin, hastaneye gitmeniz için hiçbir şey yapmayın.” Sri Lanka N.C. Tabipler Birliği Başkanı Samath Dharmaratne tarafından bir hafta önce başlatılan temyiz acıklı ama abartılı değil. Neredeyse hepsi kayıp ülkedeki temel ilaçlar. Temel serolojik testler için reaktif yoktur. Anesteziklerin azlığı, acil olanlar hariç tüm ameliyatların askıya alınmasına neden oldu. Ve ne sağlık çalışanları ne de hastalar hastanelere ve birinci basamak sağlık birimlerine gitmiyor, çünkü yakıt yok toplu taşıma çöküyor. Nüfusun üçte ikisi yemek yiyip yemeyeceklerini bilmiyorum ertesi gün, çünkü teknelerin üzerinden geçemezler. balıkları getir, ulusal diyetin önemli bir parçası.
22 milyon nüfuslu bir ülke ve Sri Lanka’nın Rio eyaletinden% 50 daha büyük bir alan (eski adıyla Seylan, Portekizli yerleşimciler tarafından verilen isim) haritalarda güneydoğu Hindistan’da gözyaşı şeklinde bir ada olarak görünüyor. Bir finansal kriz ve beslemek düzinelerce ülkeyi tehdit eden, sağlık sistemlerini tehlikeye atan ve halk ayaklanmalarını tetikleme eğiliminde olan. 13 Temmuz’da Cumhurbaşkanı Gotabaya Rajapaksa, istifa et ve kaç. Bir Hava Kuvvetleri uçağında, sarayını (ve yüzme havuzunu…) bir kalabalık tarafından işgal edildikten sonra.
Krizin acil nedenleri arasında Rajapaksa’nın zayıf politikaları ve hızla oluşan küresel fırtına yer alıyor. 2019 yılında, göreve gelen ilk ordu olan cumhurbaşkanı, kararname çıkararak kolay popülerlik kazanmaya çalıştı. ani azalma vergiler – özellikle de zenginlere ağırlık verenler. Daha sonra kamu faturalarını ödemek için dış finansman aradı. Ancak, ülkenin ödemeler dengesini dengelemek için gerekli olan turizm gelirlerini neredeyse sıfıra indiren pandemi karşısında şaşırdı.
Kriz, o zamandan beri, kamu hizmetlerinde (kıskanılacak olarak kabul edilen Sağlık dahil) kesintiler ve temel mal ve hizmetlerin ithal edilmesinde zorluk şeklinde kademeli olarak ortaya çıktı. Büyük protestolar Mart ayından itibaren, benzinin istasyonlarda ve hastanelerde ilaçların tükenmeye başladığı zaman patlak verdi. Onları şiddet ve sokağa çıkma yasağı ile bastırma girişimi başarısız oldu. 20 Mayıs’ta ülke yapmayı bıraktı dış borcunu ödedi ve temerrüde düştü. Uluslararası kredi limitleri sıfıra düştü. Kapana kısılmış Rajapaksa iki aydan az dayandı. Benzin eksikliği karşısında, sarayını basan ve varış noktasını mühürleyen kalabalıklar, kalan nadir otobüslerle, özellikle de yürüyerek veya bisikletle başkent Kolombo’ya ulaştı.
Kritik durum şimdi periferik ülkelerin nasıl hızla batabileceğini gösteriyor, ancak Sri Lanka on yıllardır sözde “Hint alt kıtası” nın yoksulluğunun ortasında bir refah devleti vahası olmuştur. Birleşik Krallık’tan bağımsızlıktan sonra (1948’de), 1960’lardan itibaren Sovyetler Birliği ve Çin’e yaklaştı ve Sri Lanka Sosyalist Demokratik Cumhuriyeti. Mutipartizan bir parlamentoyu sürdürdü. Kökenleri 1858’e kadar uzak olan bir Halk Sağlığı sistemini derinleştirdi (okuyun DSÖ raporu). Yakın zamana kadar, bakımın %95’i devlet kurumlarında sunuluyordu. Sonuçlar dikkat çekici. Bebek ölüm oranı bugün hala 7.5/1000’dir (Brezilya’da 12.4/1000’e karşı) ve anne annelik oranı 0.3/1000’dir (burada 1.07/1000’e karşı). Ama neoliberal politikalar Son yirmi yılda sistemi aşındırdı. Ülke sürükleniyor. Dünkü toplantı (20/7), Parlamento seçildi, tampon cumhurbaşkanı olarak, Başbakan Ranil Wickremesinghe. Bu seçim zaten sokaklarda isyanı kışkırtıyor. Sri Lanka ve dünya çalkantılı zamanlar yaşıyor. Halk Sağlığı da.
Yorumlar kapalı.